نینی سایت: من مربی یک مهدکودک و موسسه استعدادیابی‌ام. پس از مدت‌ها احساس این‌که مادران چندان از محیطهای اجتماعی کودکانشان خبر ندارند، من را بر آن داشت که از مشاهداتم در مهدکودک از فرزندان‌تان بنویسم تا بیشتر با روحیه آنها آشنا شوید. به نظر گاهی مشت نمونه خروار است و گاهی مشکلات بچههای دیگران می‌تواند همان مشکلی باشد که من با فرزندم دارم. در این سال‌ها، با کار در مهدکودک بسیار به بچه‌هایی برخورد کرده‌ام که رفتارهایشان در خانه متفاوت از رفتارهایشان در مهد و محیطهای اجتماعی‌تر بوده است. این است که با خودم قرار گذاشتم، مادران را در جریان آن رفتارهایی که کمتر با آن در ارتباطند قرار دهم و مشاهدات عینی خودم را درباره فرزندان‌تان با شما در میان بگذارم.
گاهی از این که مربی مهد کودکم احساس خوبی دارم، مخصوصا وقتی چنین اتفاقهایی در محیط کار میافتد که حس میکنید تلاشهایتان به نتیجه رسیده است. چند روز پیش حس خوبی به من دست داد؛ چون به عنوان معلم نتیجه تلاشهایم را دیدم. بچهای که وقتی به آموزشگاه آمده بود و حتی کفشش را در نمیآورد و به تغذیهاش دست نمیزد، با بچههای دیگر بازی نمیکرد و خانوادهاش اعتقاد داشتند مشکل کلامی دارد، بعد از مدت سه ماه نه تنها مشکلش در دوستی و تغذیه خوردن حل شد، که امروز مشاهده کردم وقتی معلم جدیدی وارد کلاس شد و سوالی را در جمع مطرح کرد، او پیش از همه همکلاسیهایش بلند در حضور همه به سوال جواب داد و صریح نظرش را بیان کرد. پسر کوچک سه ساله من که اعتماد به نفس صحبت نداشت، امروز در جمع با صدای بلند نظرش را بیان میکرد. اما ما چه کردیم که او پیش از این آن مهارت را کسب نکرده بود.
عطیه محمدی، روانشناس کودکان در اینباره میگوید: گاهی خانوادهها بیآنکه بدانند اعتماد به نفس کودکان خود را میگیرند. گاهی نفی مدام بچهها از کازهای مختلف و باید و نبایدهای زیاد از حد و تنبیه آنها به علت کارهای اشتباهی که انجام دادهاند باعث میشود کودک اعتماد به نفس خود را از دست داده و دیگر در روند رشد طبیعی خود نیز قرار نگرفته و حتی از کارهای روزمره و عادی نیز باز بماند. این است که خانوادهها هستند که پیش از محیطهای اجتماعی به کودکان برای رشد و اعتماد به نفس و استقلال کمک خواهند کرد. این است که اگر خانوادهها در روند رشد کودکانشان خلل ایجاد کردهاند، باید فرزندان خود را پیش روانشناس برده و در قدم بعدی آنها را در مهد و موسسهها ثبت نام کنند.
