نی‌نی سایت: آیا امروز آرامشتان را به خاطر کودکتان از دست دادید؟ آیا بعدش احساس گناه کردید و بار ها خودتان را سرزنش کردید؟ نگران نباشید. این مسئله برای بهترین والدین هم اتفاق می‌افتد. ما والدین کاملی نیستیم چون هیچ کاملی وجود ندارد. ما هم انسان هستیم و گاهی اوقات اجازه می‌دهیم احساساتمان کنترل کار را دست بگیرد.
شاید مطالبی هم در مورد کودکی آرام‌تر هم خوانده باشید اما همکاری کردن با کودکان تنها نیمی از ماجرا است. شما به عنوان والیدن کودک، باید رفتارش را طوری شکل دهید که از او انتظار دارید. لازم نیست این کار را بی‌نقص انجام دهید، اما در بیشتر مواقع، درجه صدای شما، درجه صدای او را هم تعیین می‌کند. روش صحبت با کودکتان، تبدیل به صدای درونی او می‌شود. (پگی اومارا)
پس اگر می‌خواهیم که کودکمان آرام‌تر باشد و کمتر کج خلقی کند، باید یاد بگیریم که در رفتار کردن با آن ها احساسات خودمان را تعدیل کنیم و سعی کنیم والیدن آرام‌تری باشیم.
با این پنج نکته می‌توانید والدین آرام‌تری باشید
1. خشم را تشخیص دهید
وقتی کودکتان کار اشتباهی انجام می‌دهد، از دیدگاه شما خیلی ناراحت کننده به نظر می‌رسد. گاهی اوقات شما کاملا متوجه هستید که او مناسب سنش رفتار می‌کند اما با این حال خشم بر شما غلبه می‌کند. اینجا جایی است که باید تشخیصش دهید و همانجا متوقفش کنید. ناراحت شدن از رفتار کودک طبیعی است اما شاید از تجربیاتتان آموخته باشید که عصبانیت کاری را درست نمی‌کند. فقط حرفی را که می زنید و کاری را که می‌کنید را زشت تر جلوه می‌دهد.
2. قبل از اینکه حرف بزنید، گوش کنید
ما به طور طبیعی، قبل از اینکه فرزندمان دیدگاهش را بیان کند، نظر خودمان را می‌دهیم. گاهی اوقات حتی احمقانه‌ترین و آزار دهنده‌ترین رفتارها دلایل بی‌قرضانه‌ای دارند. ممکن است کوچولویتان خیلی در مورد گیاه گلدانی کنجکاو بوده باشد و یا فرزند خردسالتان خواسته بداند که قیچی چگونه کار می‌کند. نتیجه‌اش شاید برای شما فاجعه باشد اما قصد آن ها معمولا دیوانه کردن شما نیست. تجربه نشان داده است که حتی در بدترین سناریوها از کودکتان بپرسید که چرا این کار را انجام داده است. البته باید بعدا برایش توضیح دهید که چرا نباید دوباره این کار را انجام دهد. اما شنیدن جنبه فکری او شاید به فرونشاندن خشم شما کمک کند و جلوی بیشتر سرکش شدن فرزندتان را هم بگیرد.
3. واکنشتان را به تاخیر بیندازید
نمی‌توانید وقتی عصبانی هستید در چند دقیقه وانمود کنید که عصبانی نیستید. یک نفس عمیق بکشید و اگر لازم است از جایی که هستید دور شوید. فقط وقتی هنوز در خودتان خشم را حس می‌کنید واکنشی نشان ندهید. به خودتان برای ارزیابی رفتار زمان بدهید و تصمیم بگیرید که چگونه می‌خواهید پاسخ دهید. اگر این را تبدیل به یک عادت کنید، به تدریج آرام‌تر خواهید شد و با فرزندتان هم ملایم تر رفتار خواهید کرد. اما یادتان نرود که قوانین را اجرا کنید. محدودیت‌هایی ایجاد کنید که نتوانند شکسته شوند و نتیجه اش رفتاری باشد که انتظار دارید از فرزندتان ببینید.
4. احساساتتان را بیان کنید
به اشتراک گذاشتن احساسات فقط مختص کودکان نیست. والدین باید در مورد بیان اینکه چه حسی نسبت به رفتار ناراحت کننده فرزندشان دارند راحت باشند. البته این کار باید به گونه‌ای صورت بگیرد که مناسب سن کودک باشد. اما صحبت در مورد اینکه چه حسی دارید، حتی اگر عصبانی هستید، درها را به روی ارتباط با کودک باز می‌کند. شاید حتی گاهی اوقات عصبانیتتان از حد خارج شود و مجبور شوید عذرخواهی کنید. وقتی چیزی برایتان قابل قبول نیست آن را واضح بگویید اما اشتباهات خودتان را هم گردن بگیرید. شما مجبور به انجام این کار نیستید اما بد نیست که دلیل اذیت شدنتان را بیان کنید.
5. به خودتان زمان بدهید
وقتی اعصابتان خرد است، به هم ریختن سر هر چیز کوچکی آسان است. بعضی روزها سخت‌تر هم می‌شود و دقیقا زمانی است باید کمی به برنامه روزانه‌تان استراحت بدهید و فقط آرام باشید. شاید برنامه روزانه‌تان طوری باشد که فقط 20 یا 30 دقیقه تنها باشید اما از این فرصت استفاده کنید و به این فکر کنید که چگونه می‌توانید روزتان را بهتر و خالی از استرس کنید. شاید لازم باشد برنامه روزانه‌تان را تغییر دهید تا خودتان را بهتر کنید. هر کاری می‌کنید، تمرکزتان را از روی خوب بودن برندارید.
نظرات شما
جدیدترین پرامتیازترین