درباره زگیل تناسلی چه می‌دانید؟

نی‌نی سایت: زگیل تناسلی یکی از شایع‌ترین عفونت‌های قابل انتقال جنسی به شمار می‌رود که در ناحیه اندام‌های تناسلی ایجاد شده و معمولا دردناک نبوده و خطر جدی برای سلامتی انسان محسوب نمی‌شود. این عفونت‌ها از طریق خانواده ویروس‌های انسانی «پاپیلوما» ایجاد شده و مشابه زگیل‌های سایر نقاط بدن از قبیل دست‌ها یا پاها هستند. این قبیل ویروس‌ها با تماس پوستی و به راحتی حین برقراری رابطه جنسی از طریق واژن یا مقعد از فردی به فرد دیگر منتقل می‌شود.

زگیل‌های تناسلی معمولا 2 تا 3 ماه پس از مواجهه با عامل اصلی روی بدن ظاهر شده و این زمان گاهی تا یک سال پس از ابتلا نیز ادامه می‌یابد. بررسی‌ها نشان می‌دهد تمام افرادی که در مواجهه با ویروس این بیماری قرار می‌گیرند، به زگیل‌های تناسلی مبتلا نمی‌شوند و تنها 10 درصد از آنها زگیل‌های تناسلی را روی بدن شان تجربه می‌کنند. این دانه‌ها معمولا کوچک، صورتی یا سفید رنگ بوده و به شکل برآمدگی یا زگیل به تنهایی یا جمعی در ناحیه تناسلی ایجاد می‌شوند. این زگیل‌ها غالبا خارش زیادی داشته و در صورتی که توسط فرد دستکاری شود، خونریزی می‌کند. در برخی زنان، زگیل‌های تناسلی در طول دوران بارداری بزرگ‌تر شده و اغلب این دانه‌ها در هفته ششم پس از زایمان کوچک و حتی ناپدید می‌شوند. برخی روش‌های درمانی که برای نابودی زگیل‌های تناسلی تجویز می‌شوند، در دوران بارداری کاربردی نبوده و معمولا درمان به بعد از زایمان موکول می‌شود. پزشکان معتقدند که خطر انتقال ویروس زگیل تناسلی از مادر به نوزاد حین زایمان بسیار کم است و جای نگرانی برای مادران وجود ندارد.

آمارها نشان می‌دهند که زگیل‌های تناسلی در انگلیس، مقام دوم بیماری‌های مقاربتی را به خود اختصاص می‌دهند. ویروس‌های انسانی «پاپیلوما» که عامل اصلی بروز این بیماری هستند، خانواده‎ای از ویروس‌های متشکل از 100 نوع ویروس را تشکیل می‌دهند که برخی از انواع این ویروس‌ها باعث ایجاد سرطان دهانه رحم می‌شوند. محققان در بررسی‌های خود اشاره کرده‌اند که درصد ابتلا به زگیل تناسلی در امریکا نسبت به سایر بیماری‌های مقاربتی از شیوع بالاتری برخوردار است و هر ساله حدود 5.5 میلیون مورد جدید مبتلا به این عفونت در این کشور تشخیص داده می‌شود و این در حالی است که آمارهای واقعی 6.2 میلیون مورد جدید را نشان می‌دهند.

در حال حاضر حداقل 20 میلیون امریکایی به این عفونت مقاربتی مبتلا هستند که بسیاری از آنها از بیماری خود هیچ اطلاعی ندارند. برخی آمارها حاکی از آن است که حدود 50 درصد از مردان و زنانی که از نظر جنسی فعال محسوب می‌شوند، در برحه‌هایی از زندگی خود به این بیماری مبتلا می‌شوند و به طور کلی، دست کم 80 درصد از زنان امریکایی تا سن 50 سالگی این عارضه را تجربه می‌کنند که آمار قابل توجهی است. در واقع، شیوع عفونت‌های مقاربتی در امریکا 10 تا 20 درصد بوده و در یک درصد افرادی که از نظر جنسی فعال هستند، رخ می‌دهد. شمار مبتلایان به این قبیل بیماری‌ها بین سال های 1975 و 2006 افزایش چشمگیری داشته و حدود 80 درصد از مبتلایان را افراد بین 17 تا 33 ساله امریکا تشکیل می‌دهند. اگر چه با اتخاذ درمان‌هایی می توان زگیل های تناسلی را از بین برد ولی ویروس آن قابل درمان نبوده و در 50 تا 73 درصد موارد، پس از مدتی بار دیگر عود می‌کند. گزارش‌های تهیه شده از مبتلایان عفونت‌های مقاربتی در استرالیا حاکی از آن است که آمار سرطان مقعد در میان مردان و زنان این کشور روند رو به رشدی پیدا کرده و این در حالی است که 85 درصد آنها مبتلا به ویروس «پاپیلوما»ی انسانی هستند.

درمان
مصرف برخی داروها شامل لوسیون و کرم‌های ضد زگیل برای از بین بردن دانه‌های ایجاد شده می‌تواند مؤثر باشد. روش فریز کردن، خارج کردن زگیل یا استفاده از لیزر برای نابودی ضایعات ایجاد شده نیز تنها باید توسط پزشک انجام گیرد. دوره درمان معمولا بین 4 تا 12 هفته زمان می‌برد و باید به خاطر داشت که این روش‌ها تنها زگیل‌ها را از بین برده و ویروس در بدن باقی می‌ماند و ممکن است مدتی بعد دوباره عود کند. البته در صورتی که درمانی روی زگیل‌های تناسلی صورت نگیرد، دانه‌ها به خودی خود از بین می‌روند ولی مدت زمان زیادی طول می‌کشد.

پیشگیری را جدی بگیرید
پزشکان و محققان معتقدند درمان قطعی برای زگیل‌های تناسلی وجود ندارد، اما پیشگیری، بهترین راه‌حلی است که می‌توان علیه این دانه‌های واگیردار اتخاذ کرد. زگیل‌های تناسلی بسیار مسری بوده و به سرعت از فردی به فرد دیگر انتقال می‌یابند. احتمال ابتلا در افرادی که شریک‌های جنسی متعددی دارند، بسیار بیشتر بوده ولی در این میان، افرادی که بدون رعایت اصول پیشگیری اقدام به برقراری رابطه جنسی می‌کنند نیز در معرض خطر ابتلا به این بیماری قرار دارند. زیرا بسیاری از مبتلایان به زگیل تناسلی از وجود چنین ویروسی در بدن خود بی اطلاع بوده و از این رو، فرد مقابل را نیز آلوده می‌کنند. استفاده از کاندوم در روابط جنسی از مهم‌ترین عواملی است که مانع از انتقال بیماری‌های مقاربتی می‌شود. در این میان، افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند نیز بیش از سایرین باید مراقب بوده و در روابط خود با احتیاط عمل کرده و از روش‌های پیشگیرانه استفاده نمایند.

واکسیناسیون
از دیگر روش های پیشگیری از ابتلا به زگیل‌های تناسلی، تزریق واکسن است. از آنجایی که ویروس «پاپیلوما» انسانی یکی از دلایل اصلی بروز سرطان گردن دهانه رحم در خانم‌ها به شمار می‌رود، ایمن نمودن بدن در برابر این ویروس نقش قابل توجهی در کاهش ابتلا به این سرطان و عفونت‌های مراقبتی از قبیل زگیل تناسلی دارد تا حدی که تزریق این واکسن تا 99 درصد افراد را در برابر این ویروس و نیز ابتلا به سرطان گردن رحم در زنان مصون می‌دارد.

در انگلیس دو نوع واکسن برای مقابله با این ویروس وجود دارد که یکی از آنها بدن را در برابر دو نوع از ویروس‌های «پایپلوما» ایمن کرده و خطر سرطان گردن رحم را کاهش می‌دهد و نوع دیگری از واکسن نیز بدن را در برابر 4 نوع دیگر از این ویروس‌ها محافظت می‌کند. این واکسن مانع از بروز سرطان گردن رحم و نیز زگیل‌های تناسلی می‌شود. از آنجایی که استفاده از کاندوم تنها نیمی از خطر ابتلا به زگیل های تناسلی را کاهش می‌دهد، تزریق واکسن مطمئن‌ترین راه پیشگیری به شمار می‌رود. در انگلیس سالانه حدود 100 هزار مورد جدید ابتلا به زگیل‌های تناسلی دیده می‌شود که حدود 17 میلیون پوند برای دولت هزینه در بردارد. در انگلیس ، این قبیل واکسن‌ها از سال 2012 به دختران 12 تا 13 ساله تزریق می‌شود تا ایمنی لازم در بدن آنها در مقابل ویروس های «پاپیلوما» ایجاد شود. دختران و زنان جوان تا سن 18 سالگی می‌توانند از طرح ایمن سازی ملی استفاده کنند ولی پسران و زنان بالای 18 سال تحت پوشش این طرح قرار نمی‌گیرند. این واکسن طی 6 سال در انگلیس مورد استفاده قرار گرفته و بیش از 80 میلیون دوز از آن در سراسر دنیا توزیع شده است.