اینم حیات وحش ایران

"البرز" از گونه پلنگ ایرانی است، بر اساس آخرین آمار از این گونه جانوری چیزی کمتر از 500 قلاده در ایران وجود دارد، پلنگ ایرانی در میان همه دیگر انواع گونه های پلنگ بزرگترین جثه را دارد و در همه جای جهان هم به همین عنوان شناخته می شود.

در سالهای گذشته دولت روسیه تلاش کرده بود در قالب پروژه ای تحت عنوان تبادل ببر سیبری با پلنگ ایرانی با صرف میلیون ها دلار هزینه این گونه جانوری را به کشور خود برده و نسلی از این جانور را تحت عنوان پلنگ سیبری احیا کند.

در این سوی میدان و در سرزمین مادری پلنگ ایرانی اما گویا کسی پلنگها را دوست ندارد. در یک ماه گذشته دستکم 7 پلنگ در گوشه و کنار کشور کشته و یا مانند «البرز» دچار حادثه هایی دلخراش شده اند. این آمار در یک سال گذشته به 11 قلاده و در شش‌سال گذشته به عدد 64 پلنگ کشته شده می رسد.


قصه دردناک پلنگی که قرار است خلاصش کنند (+گزارش تصویری)
قطعی دستش به دلیل گیر کردن در یک تله بود و بقیه آسیب‌ها را نیز 50 گلوله ساچمه ای که به او اصابت کرده بود ایجاد کرد. داستان تلخی هایی که از دست برخی انسان ها کشید به همین جا ختم نمی شود، او در حالی که در جنگلهای تنکابن تنها با یک دست خودش را روی زمین می کشید آماج پرتاب سنگ هم قرار گرفت.

عصرایران ؛ صدرا محقق - سیزدهم دی ماه در جنگلهای شهر تنکابن در شمال ایران پلنگی پیدا شد که فاصله بسیاری از شکوه و هیبت واقعی جانوری چون پلنگ داشت. این پلنگ نر 98 کیلویی یکی از دستهاش قطع، دو پایش به صورت کامل فلج، دندانهایش شکسته و نخاعش قطع شده بود. همه این آسیب ها را تعدادی انسان به این جانور بی پناه وارد کرده بودند.

قطعی دستش به دلیل گیر کردن در یک تله بود و بقیه آسیب‌ها را نیز 50 گلوله ساچمه ای که به نقطه نقطه بدنش اصابت کرده بود ایجاد کرد. داستان تلخی هایی که این پلنگ عظیم الجثه از دست برخی انسان ها کشید به همین جا ختم نمی شود، این جانور در حالی که در جنگلهای تنکابن تنها با یک دست خودش را روی زمین می کشید توسط برخی افراد آماج پرتاب سنگ هم قرار گرفت.

در نهایت مشاهده این پلنگ به سازمان محیط زیست گزارش شد و این سازمان مامورانی را برای بررسی موضوع به محل حادثه اعزام کرد. کمی بعد پلنگ تنکابن با کمک محیط بانان و دامپزشک استان مازندران زنده گیری و به تهران ارسال شد.

دکتر ایمان معماریان دامپزشکی که در تهران پلنگ تنکابن را مورد معالجه قرار داده است داستان رسیدن این پلنگ که نام «البرز» برایش انتخاب شده است را اینگونه شرح می دهد: « ساعت 5 صبح حیوان در قفسی بسیار نامناسب که باعث آسیب رسیدن به دندانهایش شده بود به تهران رسید. حیوان را سریعا از پارک پردیسان به دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران جهت انجام کارهای تشخیصی و تعویض قفس انتقال دادیم. بعد از بیهوشی و انجام رادیوگرافی مشخص شد که تعداد بسیار زیادی گلوله در بدن حیوان وجود دارد که به زمان های مختلف بازمی گردند.»
پلنگ ایرانی


دکتر معماریان می افزاید:«همچنین دست راست حیوان به دلیل گیر کردن در تله مدتها پیش از ناحیه مچ قطع شده. یکی از گلوله هائی که جدیدا به حیوان شلیک شده بود کاملا در مجاورت مهره ششم کمری در کانال نخاعی دیده می شد. سی تی اسکن نیز نشان داد که گلوله از بدنه مهره پنجم کمری وارد کانال نخاعی شده و تا انتهای مهره ششم در کانال نخاعی حرکت کرده و کل کانال را پرکرده. ضایعه شدید نخاعی بدون شک در این حیوان غیر قابل درمان و برگشت ناپذیر بود.»


به دلیل همین شرایط و مشکلات، تیمی که معالجه و درمان پلنگ تنکابن را بر عهده داشتند در نهایت مجبور به اتخاذ تصمیمی دردناک شدند ؛ دکتر معماریان این داستان را اینگونه شرح می دهد: « به این دلیل و درد رنج بالای حیوان با وجود ارزش بسیار بالای گونه نادر پلنگ ایرانی، تیم دامپزشکی تصمیم به انجام مرگ بدون درد و راحت کردن حیوان گرفت. البته پیش از انجام این مهم با استفاده از داروهای ضد درد قوی از پلنگ نمونه اسپرم و سلول های بنیادی خواهیم گرفت.»

حالا 5 روز از تاریخی که تیم دامپزشکی با نوشتن نامه ای از لزوم راحت کردن البرز سخن گفته اند می گذرد. در این مدت این پلنگ زخم خورده در حالتی از بلاتکلیفی و درد در پارک پردیسان نگه داری می شود اما هنوز مسئولان سازمان حفاظت از محیط زیست موافقت خود را با این نظریه تیم دامپزشکی اعلام نکرده اند


دکتر معماریان در این رابطه به عصرایران می گوید : « تیم دامپزشکی نظر علمی خود در رابطه با این جانور را اعلام کرده است اما به لحاظ قانونی مسئولیت اصلی در این مورد بر عهده سازمان حفاظت محیط زیست است، طبق پیگیری های ما قرار بود سازمان تا روز چهارشنبه نظر نهایی خود را پیرامون موافقت یا مخالفت با این تصمیم اعلام کند، اما تا ساعات پایانی این روز هیچ چیزی به ما اعلام نشد و پلنگ تنکابن همچنان در شرایط قبلی به سر می برد.»

بر اساس اعلام این دامپزشک، پلنگ تنکابن این روزها در پارک پردیسان نگهداری می شود اما مسئولان سازمان حفاظت محیط زیست که در ساختمانی در همین پارک مستقر هستند از اعلام نظر نهایی خود مبنی بر موافقت یا مخالفت با نظر تیم دامپزشکی، در رابطه با سرنوشت این جانور خودداری می کنند. علاوه بر این، تلاشها برای یافتن نظر مسئولان این سازمان در این رابطه نیز بی نتیجه است و به نظر می رسد در شرایط کنونی آنها تمایل چندانی برای اتخاذ تصمیم در این باره ندارند.