من همش فکر میکنم اگر الان جواب نداده شب نیاد خونه چکار کنم چه برخوردی داشته باشم
توی دعوا دو طرف باید یه جورایی کوتاه بیان ولی از نظر من همیشه من کوتاه میام ولی حداقل جا برای بحث میزارم
ولی اون این برخوردا رو میکنه و فیس مغرورانه میگیره که مثلا من برم عذرخواهی یا جبران کنم درحالیکه من فکر میکنم بهتره با هم صحبت کنیم تا بفهمیم چی شده که ناراحت شدیم
مثلا من چندروزه که ناراحتم تازه دیشب میگه چیه باز برات مساله وسواسی پیش اومده گفتم اره گفت خوب بهش فکر نکن و نشست میوه شو خورد
درحالیکه من نیاز دارم بیشتر صحبت کنیم یا بیشتر کنارم باشه
همیشه خدا صبح و شب از سرکارش زنگ میزنن جواب میده چه دعوا کنه چه نه ولی نوبت من که میشه نههه من دیگه لیاقت پاسخگویی ایشونو ندارم
دقیقا اون جکه هست میگه شوهر میکنی بعد دعواتون میشه بازم شب میاد خونه تازه شامم میخاد نَقلِ همینه. صرفا شب و روز و بگذرونیم میشه زندگی؟