بچهها جون من یه مشکلیییییییییی دارم!!زیادی خوش اخلاقم زیادی میخندم بهتره بگم نیشم همیشه باازه!!حتی وقتی ناراحتم بازم لبخند رو لبام وقتی عصبانیم مدت زیادی نمیکشه که زودی خندم میگیره..به خدا من دیوونه نیستما!!!!!شوهرم که کلی شوخ و شنگه بیشتره وقتها!همینه که تا میخوام دعواش کنم یه چیزی میگه من از خنده غش و ضعف میکنم و میترکم از خنده!!بماند که اگه خودش عصبانی بشه هیچکس وجود نمیکنه باهاش یک کلمه حرف بزنه!!!!!حالا به من کمک کنین یه کم یاد بگیرم جدی باشم..بده که همه عادت کنن خندون ببیننت مثلا امروز صبح خوابالو بیدار شدم بابام یه چیزی به شوخی گفت من هیچی نگفتم از صبح تا الان برای من قیافه گرفته که تو برای من قیافه میگیری!!ای بااااابااااااا..حالا من چه جوری یاد بگیرم بعضی جاها که لازم جدی باشم؟