عشق احمقانه و ازدواجم

سلام خانما

از قبل تایپ کردم که وقتتون گرفته نشه

سال 89 من پیش دانشگاهی بودم تقریبا 17 سالم بود

خونه ما جفت خونه مادربزرگم بود که دخترخالمم که از خودم کوچیکتره و خیلی باهم صمیمی هستیم با مادربزرگم اینا زندگی میکنه

دخترخالم با یکی از پسرای همسایمون دوست شده بود منم چون خیلی میترسیدم یوقتی کسی ببینش هرجا میخواست بره حتی از دور دوست پسرشو ببینه باهاش میرفتم که مواظبش باشم

دوست پسرش یه برادر داشت و چون همسایه بودیم من چندباری تو کوچمون دیده بودمشون

نزدیک خونمون یه پارک بود یکبار که با دوست پسرش قرار گذاشته بود منم همراهش بودم از گوشی من زنگ زد ب دوست پسرش ک من رسیدم و تو پارکم

شماره من دستشون افتاد اینبار برادرشو از نزدیک دیدم و فقط سلام کردیم حدود 5 دقیقه منتظر موندم دخترخالم اومد و برگشتیم خونه

چندشب بعد دیدم یه شماره ناشناس به من اسمس داده خودشو معرفی کرد که من برادر فلانی هستیم دوسال از من بزرگتر بود لاغر و سبزه بود ولی قیافش خوب بود گفت که از من خوشش اومده و قرار بود یکی دو هفته بعد بره سربازی دوران آموزشی گوشی نداشت و حدود یکماهی ما باهم رابطه نداشتیم

از برادرش فهمیدم که با یه دختری ب اسم شیرین دوست بوده و اون دختر ساکن اهوازه ولی وقتی که با من دوست شده از اون جدا شده خیلی ناراحت و بی اعتماد شدم قطعا پسری که راحت بتونه با کسی ک مدت طولانی دوست بوده با اومدن دختر دیگه قیدشو بزنه قید منم میتونه راحت بزنه وقتی اموزشیش تموم شد و برگشت بهم زنگ زد منم خیلی سرد باهاش حرف زدم گفت اینمدت که نبودم بیخیالم شدی که اینقد باهام سردی بهش گفتم همچین چیزی رو شنیدم راسته یا نه گفت آره راسته ولی من فقط یه رابطه ی تلفنی باهاش داشتم و تاحالا یکبار از دور دیدمش من کسی رو میخوام که بهم نزدیک باشه و بتونم ببینمش دیگه باهاش صحبت کردم که برگرد ب اون دختر گفت نه اون دختره هم تا گفتم کات کنیم راحت قبول کرد اینجوری عذاب وجدانم کمتر شد

خلاصه خدمتش تهران افتاد و هروقت که میتونست بهم زنگ میزد عید سال 90 بود که گفت نمی تونه بیاد شهرمون باید از تهران بره شیراز چون خانوادش میخوان برن شیراز مسافرت

تو اینمدت هم فهمیدم که تو یه تصادف که داشتن میرفتن عروسی مامان خودش فوت کرده با دو تا از برادرای کوچکترش

عموش و دختر عموش هم فوت کردن

دیگه ب اصرار خانوادشون باباش با زن عموش ازدواج میکنه برادرش که با دخترخالم دوست بود در اصل پسر عموش بود

وقتی که رفت شیراز یجوری شد اخلاقش عوض شد هی میگفت حوصله ندارم اینجا شلوغه نمی تونم زیاد پیام بدم نمیتونم زنگ رو جواب بدم من متوجه شده بودم یه خبرایی هست بهش متلک پروندم که فکرکنم منم مثله شیرین شدم واست ،، علاقه ی خاصی هم بینمون نبود فقط یه دوستی بود واسه همین خیلی بهم برنخورد بازم از برادرش شنیدم که با دختر عمه ش رفته و قصد ازدواج دارن باهم منم گفتم انشالله خوشبخت بشن

رفته بود تهران بهم زنگ زد که ببخشید اینجوری شد و فلان گفتم اصلا مهم نیس بعد چند روز هم خدمتیش بهم زنگ زد که تعریفای که از تو داده قبلا ازت خوشم اومده حالا هم که باهم کات کردین با من دوست میشی؟؟