بارداری بعد چهار سال نازایی

گذشت و گذشت دیدم ۱ سال شد و من باردار نشدم استرس وجودم رو گرفت ک خدایا نکنه نازا هستمو دیگه دنبال علائم هم نبودم چون با اینکه هر دفعه تمام علائم بارداری رو داشتم ولی بازم پریود میشدم و ..

با همسرم صحبت کردم قرار شد ک دکتر رفتن رو شروع کنیم و آزمایشات رو بدیم خداروشکر هر جفتمون سالم بودیم و همسرم خیلی باهام صحبت کرد ک بخاطر استرسی ک داری باردار نمیشی بیا ی مدت بی خیال بشیم ما ک سالمیم خدا هر وقت بخواد بهمون میده

منم ک خیالم راحت شده بود ک سالم هستیم ی مدت بیخیال شدم ولی زیاد طول نکشید و دوباره بفکرش افتادم و اقدام رو شروع کردیم ولی نمیشد ک نمیشد

تصمیم گرفتیم بریم فلوشیپ نازایی چون ک شهرمون دکتر خوبی نداشت شهر دیگه ای میرفتیم و درمان رو شروع کردیم حدود ۶ ماه طول کشید خیلی برای نوبت گرفتم و رفت و آمد اذییات شدم ولی بازم حامله نشدم دکتر بهم پیشنهاد ای یو آی رو داد بازم همسرم گفت  تو ک این همه صبرکردی چند ماه دیگه هم صبر کن اگر نشد میریم ای یو ای

منم قبول کردم ولی درونم غوغایی بود و دلم پر از غم و غصه بود. مهمونی میرفتم بچه میدیدم دلم ضعف میرفت و دلم رو غصه میگرفت و باز یادم میومد ک نازام

لبخند میزدم ولی ته دلم ی غم سنگین و بزرگی بود ک هیچ کس نمیدونست حلش کنه و از بین ببرتش جز خدا

هیچ هدیه ای خوشحالم نمیکرد و غمم رو از یادم نمیبرد وانمود میکردم ک خوشحالم

دوستام ک باردار میشدن یا فارق دیگه دوس نداشتم باهاشون رفت و آمد کنم نه اینکه فکر کنید حسودیم می‌شد نه

اتفاقا برای اونها خیلی خوشحال میشدم ولی خیلی دلم برای خودم میسوخت و ازشون دوری میکردم ک غمم یادم بره

خلاصه خیلی چیزها

دستشویی و زدم و با کمال ناباوری ۲خط دیدم

قشنگترین خط های زندگی چیزهایی ک ۴سال در انتظار دیدنشون بودم و مرخصی گرفتم رفتم آزمایشگاه انقد نشستم ک جوابش بیاد و مثبت بود

من جواب مثبت بارداری وااااای ک حالم غیر قابل توصیف هست

ی دسته گل خریدم و رفتم محل کار همسرم و بهش گفتمو خیلی گریه کردم از خوشحالی

عصر رفتم دکتر و پزشکم بهم گفت چون بارداری خارج رحمی داشتی ممکنه بازم تکرار بشه وای غم عالم باز ب دلم نشست

پزشک گفت برو ۲هفته دیگه بیا ببینم داخل رحم هست یا خارج رحم

نمیدونید چی ب من و همسرم و مامانم گذشت این دو هفته

 گذشت و رفتم سونو خداروشکر  داخل رحم بود 

باز پزشکم گفت برو ی هفته دیگه بیا ببینم ساک تشکیل شده یا نه باز من و غم عالم لعنتی ب دلم

رفتم خداروشکر ساک بود

باز پزشکم گفت برو ی هفته دیگه بیا ببینم ضربان داره یا نه

وااااای بازم من و نگرانی و غم و ..

خداروشکر ضربان داشت

خلاصه اولین غربالگری رو رفتم و اومدم خونه شام خوردیم و خوابیدم ساعت ۳ نصف از شب احساس کردم ک خیس شدم فکر کردم تووو تاریکی ک دستشوییم ریخته تا برق رو زدم دیدم خونه 

نمیدونید چه بر من گذشت اون لحظه

ترسیدم و خونریزیم بیشتر و بیشتر شد حتی توان اشک ریختن نداشتم از شدت ناراحتی

فقط رو سرامیک های جلو توالت دراز کشیدم میگفتم خدایا من ک ب تو توکل کرده بودم اخه چرا ازم گرفتیش

با همسرم رفتیم بیمارستان و ب مامانم هیجی نگفتم بیمارستان گفت احتمالا سقط کردی باید تا ۷ صبح منتظر باشی ک مسئول سونو بیاد بری سونو و ادامه کار

تا ۷صبح فقط اشک ریختم و میگفتم خدایا چراااا

رفتم سونو واااااااااای یهو صدای ضربان قلب کوچولوش رو برام گذاشتن و معجزه بود

با خوشحالی ب همسرم زنگ زدم و فقط گریه کردم نتونستم ی کلام هم حرف بزنم و بماند..

بهم گفتن جفت رو دهنه رحم قرار گرفته و احتمال سقط هست و باید استراحت مطلق باشی

کلا استراحت مطلق بودم و همسرم زیرم لگن میذاشت و برمیداشت و ۷ماه کامل خوابیدم ک جفت کم کم با رشد کردن جنین رفته بود بالا

خلاصه گذشت و چند روز ب زایمانم کیسه آبم پاره شد و سزارین شدم و پسرم رو ب آغوش گرفتم تووو فروردین توو این کرونای لعنتی

هر روز یاسین و سوره ملک و آیت الکرسی و سوره نور و۱۱۲۴تا توکل تو الله میخوندم و هر ماه بارداری سوره های مخصوص همون ماه

ی قرآن رو توی ۶ روز ختم کردم

و کلی نذر و نیاز و ...

خیلی چیزهارو حذف کردم ولی خیلی برای این لحظه شیرین سختی کشیدم 

خدای بزرگ این لحظه شیرین رو ب هر کس ک آرزو داره هدیه کنه

نتونستم مطلبم رو پشت سر هم بزارم خیلی زیاد بود