چه طوری به کسی که فکر می کنه (فقط فکر می کنه) زندگی کسی را داره از هم میپاشه دلداری بدم

سلام بچه ها...
مرسی از اینکه همکاری می کنین و وقت میذارین

راسیاتش یکی هست که فکر می کنه تو تصمیم طلاق یک زوجی موثر بوده چون زمینه شک را ناخواسته و بدون هیچ اشتباهی فراهم کرده که شوهر به همسرش شک کنه (و حس خیانت بهش دست بده)
این آقا از نظر من حداقل کوچکترین تقصیری نداشته و تمام تقصیر متوجه خانومه که یه مسئله کاملا پیش پا افتاده ای را از شوهرش مخفی کرده (چون در لحظه هول شده بوده) و مرد که با عصبانیت کامل فوری اقدام به درخواست طلاق کرده. کار این دو کاملا اشتباه بوده ولی الان این خانوم که همکار آشنای ماست کاملا با ایشون رفتار سردی را پیش گرفته و تحمل این برای این آقا که از صبح تا شب هم باید با ایشون از لحاظ کاری مراوده داشته باشن سخته...
حالا برای اینکه آروم بشه تقریبا به من پناه آورده اما من اصلا نمی دونم چه کار کنم یا چه جوری دلداریش بدم. هر چقدر هم که بهش می گم تقصیر از تو نیست ولی می گه شروع شک حالا اگه حتی به طلاق هم نکشه به خاطر اون روزی بوده که این خانوم "من" را تا جایی که می خواستم رسوند.

کاملا موندم عصر هم قراره ببینمش اما واقعا نمی دونم چه جوری دلداریش بدم.


بچه ها شما اگه بخواین مورد مشابهی را دلداری بدین چه روشی را پیش می گیرین؟؟؟؟؟؟؟؟