من ومامانم هم خیلی دوست داشتیم این سریال رو.قسمت آخرش همه خستگی این مدت رو از تنمون در آوورد.ولی
فکر میکنم خیلی ها مثل خود من دوست داشتن این محبتها بین همه اعضای خانواده و فامیل باشه.سریال عاصی یه سریال خونوادگی بود که عشق و محبت رو خوب نشون میداد.از لحاظ رسم و رسوم هم خیلی به ما شبیه بودن.مثلا توی همون قسمت آماده کردن جهاز برای اصلان و ... و یا اعتقاد به نفرین که توی یه قسمت پدر امیر ظفر رو برد به مسجد تا با دعا نفرینشو پس بگیره.و یا اون قسمت مربوط به مراسم خاکسپاری ملک.ولی خوب در کنار همه اینها همه چی رنگی.رنگ لباساشون و دکوراسیون خونه و از همه مهمتر فضای بیرون و مزرعه و بعد هم که توی چند صحنه زیباییهای استامبول رو نشون میداد.به امید روزی که مملکت ما هم روی خوشی و رنگی و شادی رو ببینه.امیدوارم یه روزی بشه که بجای این سریالهایی مثل ستایش که همش بدبختی و گریه و دادگاه و پوشش رنگهای سیاه رو نشون میده سریالهایی خوش آبو رنگ و عاشقانه ای مثل عاصی شاهد باشیم.