سلام
من یه دختر چهار ساله دارم
کلا از اول زندگیم از شوهرم و ازدواجم راضی نبودم چون کاملا به اجبار خانوادم بود .با سن کمم ازدواج کردم و خیلی کاستی ها تو زندگیم داشتم که باعث شده همیشه سرکوفتشونو بشنوم از شوهرم ...تا اینکه چند وقت پیش با مادرم درمیون گذاشتم فقط گفت فکر ابرو ی ما باش و بخاطر دخترت زندگی کن 😐
الان نمیدونم چ کار کنم دقیقا
ن توان موندن دارم ن حامی دارم و ن هیچ چیز دیگه
شما بودید چکار میکردید؟
سرت و بنداز تو زندگیت تروخدا زندگی کن بچتو ببین
میشه توضیح بدی شوهرت چه بدی هایی داره که ارزش طلاق گرفتن داره
من بودم فعلا بخاطر بچم تحمل میکردم
اگه دست بزن داره و خیانت میکنه که نه
خیلی از ماخانمها خیلی راضی نیستیم اما عزیزم تودختر داری طلاق تاثیربدی روش میزاره من جای شمابودم به خاطر دخترم کنارمی اومدم وعشق وعلاقه رو برای خودم به وجود می اوردم طلاق اسیبهای زیادی داره
مامانت اونوقت که تو رو تو سن کم از سر خودش واکرد فکر تو بود مگه؟ اونو بی خیال اگه میتونی چند سال صبر کن دخترت بزرگتر شه و شرایطط را هم بهتر کن مثلا یه کاری یاد بگیر یا درس بخون ولی لطفا دیگه بچه نیار
برو پیش روانشناس شوهرت خوبه؟
چی شده مگه
اروم زندیگیتو بکن زندگی خیلیا بعد طلاق به مراتب بد تر و غیر قابل تحمل تره شده
گلم علاقه رو بزار کنار فقط به دخترنازت نگاه کن
فکر کردی همه زندگیشون گل و بلبله
بالاخره همه مشکل دارن
شما یا نباید بچه میاوردی یا حالا که اوردی در قبالش مسیولی
بخاطر بچت تحمل کن و به راه و روش و زندگی برا خودت پیدا کن که راحت تر تحمل کنی و بیخیال باشی
کاری که اکثر مادرا تو ایران انجام میدن
حالا تاپیکت کلی بود نمیدونم مشکلت با شوهرت چیه اما برا خودت زندگی کن بخوای جدا شی مکافاتش کمتر از این زندگی که میکنی نیس
من همیشه میگم تو این زندگی یجور شاد نیستم جدا بشمم یجور دیگه ناشادم پس بهتره به بچم غصه ندم
