خب عزیزم مگه یه روز چی میشه من بخدا ۱۵ ساله عروسی کردم تو غربت زندگی میکردم تازه چند ماهه اومدم شهر خودم باور کن بازم غریبم مامانم خوشش نمیاد بریم اونجا میگه زندگیم به هم میریزین ولی بچه ها من بزرگن ۱۳ و ۱۱ هستن نمیدونم کجا زندگیش به هم میریزه کلا دوست نداره بپزه و بشوره
عزیزم یاد بگیرید وفتی شوهرتون سر کاره خونه مادر پدرت نری و اصلا نخوابی اونجا تحت هیچ شرایطی .
یه کمی هم به بقیه حق بدین دلیلی نمیشه چون بچه شماست همه همیشه در هرحال حوصله شون داشته باشن شاید گاهی آدم بخواد خودش تنها باشه یا دلیلی نداره هرکسی هرجا رفت حتما بچه و نوه ش با خودش ببره....منم یه خواهر دارم بچش میاد اینجا هرچی بخواد می‌خره میخوره اذیت نق نق بعدشم خواهرم طلبکارها ک بچه دوستم میره خونه مامان بزرگش اینکارو میکنن درحالی‌که خودش قدمی برا کسی برنمیداره
من دوماهه زایمان کردم روز سوم بچه ام زردی داشت از بیمارستان رفتم خونه بابام اونم چون بابام گفت بیا رفتم میخواستم دو روز بمونم ولی مامانم گفت مگه نمیخواید برین دیگه بعد اون روز نرفتم خواهرم میگه روزی که رفتی برا زایمان زنگ زدی گفتی کیفم بیار گفت زنگ مامان زدم هی خودش بالا پایین میکرد من نمیزارم بچه هاش بیان اینجا برن خونه خودش اخه دوتا بچه دیگه دارم ۱۳ و ۱۱هم هستن کوچیک هم نیستن
میدونی من یه خواهر دارم هنوز مجرده
بخدا با اینک بچه کوچیک دارم میرفتم خونشون کاراشونو میکردم اما خواهرم تو گوش مامانم میخونه ک از ما و شوهرم بدش بیاد
چون منو شوهرم وضع مالی‌مالیمون یکم بده واس همین ولی اینقد بخدا شوهرم مهربونه باهاشون ک نگو
ولی هر موقع میریم آبجیم شروع میکنه میگه هر کی پول نداره عرضه نداره وگرنه من خودم اگه پسر بودم فلان میکردم بهمان میکردم
واس نا برعکس بخاطر حسادت.همیشه حسادت کردن بمن چون یکم وضعم ازشون بهتر بود چشم دیدنم نداشتن.خدا ازشون نگذره چقد عذاب کشیدم چقد غریب بودم انگاری توخانواده شوهر بودم انقد احساس غریبی بینشون داشتم وهمش استرس داشتم.هیچوقت بمن خوش نمیگذره تو جمعاشون چون همش میخوان انکار کنن یا بی محلی.مامانمم هیچوقت کاراشون نمیبینه. اعتراض م کنم میشم بد عالم،دلم خیلی شکسته.همش حرف وبدگویی میکنن بی دلیل پشتم
منم قبلا خونه مامانم خیلی می بدم میموندم. البته مامانم اینا ته تنت من از شهرستان ازدواج مردم و. هامون دوره. رفتنی میموندم. بابا ندارم و سه تا داداش دارم که با مامانم زندگی میکنن. هیلی دوست داشتن برم بمونم. خصوصا داداش. بزرگم و مامانم. داداش وسطیمم همینطور. موقع برگشتن که مولا دو هفته موندم بهم میگفت جرا میری بازم بمون.
اما داداش کوچیکم یه کم عقلیه اخلاقش و حوصله سرو صدا نداره. البته بهش حق میدم جون یه زمانی مشکلات جسمی زیادی داشت. الان یه ساله داداش بزرگم جدا شده از خانواده. خودش تنهایی زنذگی میکنی. خرج خونشون افتاده گردن داداش وسطی و داداش کوچیکه. و داداش کوچیکم حساس شده رو خرج خونه. ایندفعه که رفته بودم مثلا به مامانم میگفت چرا غذا زیاد گذاشتی. چرا فلان چیز رو زیاد گرفتی و از این حرفا. در حالی که قبلا اینطور نبود.بهش حق میدم چون واقعا گرونیه. منم تصمیم گرفتم کمتر برم. و رفتم هم زیاد نمونم. چون هم به اونا خق میدم هم دوست ندارم بی حرمت بشم. مامانم مدام میگه بیایین ولی بهانه جور میکنم و نمیرم زیاد.
