از تلاش های بی ثمر از زندگی از همه چی واقعا
یه احساس پوچی وصف ناشدنی دارم خیلی عجیب
از ابتدایی همیشه شاگرد اول بودم همیشه تا تقریبا کلاش نهم حتی واسه ۲۵ صدم خودمو میکشتم حتی تو مدرسه نمراتم از همه بالاتر بود
تا اینکه درگیر خواستگاری شوهرم و مخالفت خانوادم و سختی هاشو مجازی شدن درسا رو برو شدم و به شدت تو دبیرستان افت کردم شدن یه شاگرد ضعیف
امسال سال آخرمه فقط تونستم بیام همین با نمرات ضعیف
چون درگیری های زیادی داشتن این از درسم
وضعیت خانوادگی هم چون بچه طلاقم از اولش نابسامان بوده به زور یچیزی حل بشه یچیزی خراب میشه
زندگی متاهلیم هم به سختی به دستش آوردن حتی تو اون پرسه افسرده شدم اما بعد رسیدن هم سختی هام تمام نشد ادامه داشت و داره یه بخشیش حتی سخت تر از کل زندگیم بود چند بار خواستم خودکشی کنم نشد
هدف دارم خیلی امیدم بد نیس گاهی تلاش هم میکنم اما واقعا دیگه خسته ام دلم یه خواب عمیق و طولانی میخواد
