درود
شبتون بخیر
میگن شب که میشه آدم غرورش کمرنگ میشه و دلتنگی اش بیشتر...
من امشب دلتنگ صمیمی ترین رفیقم که حدودا 12 سال شب و روز باهم بودیم ، یک روح دردو تن بودیم شدم...
دوسال قبل عقد کرد و بی دلیل جواب پیام و تماس نمیداد و منم هرچقدر تلاش کردم تا دلیلش رو متوجه بشم نتونستم، و در نهایت خسته شدم و رهاش کردم...
ارتباط مون قطع شد .
تمام دوسال خودم رو گول زدم حواسم بهش نیست اما یادگاری هاش، صداش، عادت هاش همه جا هست... با اینکه غرور نذاشت دوباره پیش قدم بشم.
۶ ماه پیش یه اکانتی بهم پیام داد سلام خوبی؟ من فکر نمیکردم رفیقم باشه و درهیاهوی زندگی به کلی اون پیام رو فراموش و طی زمان اپ پیامرسان رو حذف کردم.
حالا امروز نصبش کردم و دیدم اون اکانت ناشناس پروفایل داره و رفیقم با همسرش در مراسم عروسی شون هست.
احساس میکنم خیلی دلتنگ و نگرانش هستم ... حقیقتا بعد از ایشون کسی جاشو نگرفته... انگار دیگه نمیشه با کسی اونقدر صمیمی شد.
بهم بگید مغرورانه ادامه بدم یا گوش به حرف دلتنگی بدم؟