به داشتن خانواده و خصوصا بچه در این دنیای بی رحم(که فساد افزایش پیدا کرده) هیچ علاقه ای ندارم
ولی برام جالبه وقتی از یک نفر که زیاد فرزند داره میپرسم چرا اینقدر زیاد فرزند داری مگه چه احساسی بهت میدن بچه هات بهم میگه هر وقت ازدواج کردی بچه دار شدی اونوقت خودت میفمی بچه چه لذتی داره
واقعا لذت نگه داری از فرزند قابل بیان نیستش؟
یک نفر که با عشق ازش نگه داری میکنی و قرار جانشین همه دارایی ها و تلاش ها و زحمات تو بشه
من فهمیدم حتی بزرگترین هدف انسان از زندگی
تربیت و حفظ فرزندان و نسلی سالم در راستای قوانین دینی و مملکتی خودمون هستش به شکل صحیح البته
اما بازهم من به حفظ نسل علاقه ندارم چون خودم کودکی پر تنش و سختی داشتم خانواده پر تنش مدرسه پرتنش جامعه پرنتش رسانه ها پرتنش و من هم ساده احساساتی
