الان رفتم تاپیک مجردای بالای ۳۰ رو خوندم چقدر دلم واسه خودمون سوخت
همه مارو به چشم یه جنس میبینن که تا ۳۰ سالگی ارزش خریدن داریم ولی اگر ۳۰ رو رد کنیم حتی اگر همچنان زیبا،مهربون و تحصیل کرده و ... باشیم ولی جنس خوب محسوب نمیشیم و مشتری کم میشه
خیلی دلم شکست همش با خودم میگم یعنی ته این دنیا همین بود؟
که اگر تا سی سالگی ازدواج کردم تو این جامعه مورد قبولم ولی اگر نکردم جامعه باید مثل جنس مونده بهم نگاه کنه؟
من واقعا به این نتیجه رسیدم هرچقدرم تلاش کنیم این طرز فکر رو عوض کنیم هیچ فایده ای نداره
جو جامعه خیلی مهمه
حرف و کلمات واقعا تاثیر گذارن
