من با خانواده م یکی دو ساعت فاصله دارم ،شرایطش رو دارم ک هر هفته برم ولی حوصله ندارم،نهايتا ماهی دوبار میرم .
دخترت رو ببر کلاسهای مختلف،سرش گرم بشه
میره مدرسه
اکثرا هم با پسر عمه هاش هم بازیه
یا میره پیش زن عمو و عمش
ولی به قول خودش میگه مامان دلتنگی ندیدن بابایزرگ و مامانبزرگ و خاله از بین نمیره ....
۷ سالشه ها ولی ماشالله تو حرف زدن حریفش نمیشی ...
هشت پا که شنیدم خوشمزه هست اتفاقا
ولی اصلا شبیه هم نیستند
من یه مدته سریالای چینی و ژاپنی و کره ای میبینم
کاملا چهره هاشون با هم فرق داره
یعنی الان سریال ببینم صداشم نشنوم از چهرشون میفهمم برای کدوم‌کشوره
خیلی زیاد با هم فرق دارند
منم ارخونواده ام دوازده ساعت دورم وتوشهرشوهرم غریبم هشت سال اینجام تودوران کرونا خودم تنهابودم وشوهرم شیفت بود بعضی اوقات ده روز پونزده روز تنهامیموندم توخونه وتنها وباخودم حرف میزدم هنوزخدابهمون بچه ای نداده که ببینم شرایط سخت ترمیشه یانه واسه من دوران کرونا سخت ترین بودوهمیشه دلم پرمیزنه واسه خونه پدرم وهیچوقت مادرشوهرموحلال نمیکنم که باعث شد مابیایم اینجا
خیلی سخت بودیادمه شوهرم کروناگرفت جواب ازمایشش مثبت شدضجه میزدم انقدرترسیده بودم بیچاره فقط نگام میکرد ازترس تاصبح کل خونه روباوایتکس والکل ضدعفونی کردم صبح گلوم میسوخت ازبوی وایتکس خونواده شوهرم یکی اشون نیومدبگن زنده اس یامرده شوهرمم هیکلی تب ولرزکرده بود مثل فیل وفنجون بردمش تابیمارستان اونوقت خونواده ام فهمیده بودن میخواستن بیان پیشمون که ازمون مواظبت کنن
الهی چی کشیدی
منم تنها بودم
یادمه کرونا دلتا گرفتیم اول دخترم گرفت
شکر خدا به ریش نزد
ولی من و شوهرم جفتمون ریمون درگیر شد
انقدر دگزا زدیم ....
منهدم شدیم
چقدر سخت بود اون دوران
خانواده همسرم فقط همون زمان غذا فرستادند
وگرنه آزارشون همیشه هزار برابر خوبی هاشونه متاسفانه
