من با چندتا آدم مثل شما آشنام.یه چیز مشترک بین همه ی آدمای اینجوری هست...از بچگی توقعات بیجا نسبت ب خدا براتون درست کردن،مثلا گفتن هرکی مریض بشه و بره مشهد اونجا اگ امام رضا دوسش داشته باشه شفاش میده،یا موقع مشکلات از خدا کمک بخواه اون مشکلت رو حل میکنه...
اینا هم چندبار تو اوج گرفتاری میشینن دعا میکنن ولی مشکلاتشون حل نمیشه،یه حس عصبانیت یا یه حسی ک انگار خدا نمی بینه شمارو واسشون پیش میاد.
البته خیلی پیچیده و ریشه ای هست ولی کلا از خشمه.شما هم احتمالا همینجوری ای