عزیزم شرایطت سخته.من معتقدم نمیشه برای زندگی دیگران نسخه پیچید.خیلی دلم برای پسرت سوخت. خودم دو تا بچه دارم که شدیداً وابسته به من هستن و درک میکنم.
من اگر جای شما بودم، با پسرم میرفتم پرستاری ۲۴ ساعته سالمندان.درسته شاید شغل با پرستیژی نباشه ولی حقوق و جای خواب پیدا میکردم و محتاج خانواده نبودم و از طرفی پسرم هم از من جدا نمیشد.
شما الان اولویتت باید روح و روان پسرت باشه ، نه اجازه خانواده.
شرایطی داری که باید بین بد و بدتر انتخاب کنی.
فقط امیدوارم هیچ بچه ای بخاطر دوری از مادر، اشک بریزه و غصه نخوره
،