مثل سوگ بود.... برای از دست دادنش ابدا ناراحت نبودم ولی در سوگ روزا و وقتایی که بخاطر بدیاش از دست داده بودم بودم... سخت بود و فراموش شد... الان وقتی فک میکنم باورم نمیشه اون ادم من بودم که با اون زندگی کردم شاید یه فیلم یا یه رمان بود که خوندمو تموم شد.
البته که هنوز گاهی یادش میوفتم عصبانی یا دلتنگ میشم ولی به حسم اهمیت نمیدم