از دست خودم خیلی عصبانیم اومدم درددل کنم، من خیلی آدم برون گراییم ، کافیه دو تا آدم ببینم که کنترل زبونمو از دست بدم و تمام زندگیمو براشون تعریف کنم
امروزم یه عالمه چیزایی که شخصی بود ،جلوی خونواده همسرم گفتم
چرا انقدر پرحرفم، چرا انقدر جوگیرم، بخدا که انگار احمق میشم یهو
یکم دلداریم بدین ، یه راه حل دارین جلوی دهنمو بگیرم؟
همش دوس دارم حرف بزنم، همیشه دارم حرف میزنم، چرااا انقدر پر حرفم
عصبیم از خودم
ولش کن
منم همینطوره
راز خاصی ندارم
خوش باش.نزار هیچی تو دلت بمونه
هر وقت خواستی همه زندگیتو بریزی رو دایره یادت بیار که آدما هرچی ازت کمتر بدونن تو اذیت کردنت کم توان ترن همین
انقدر دارم حرص میخورم که خوابم نمیبره
زندگیتو تاوقتی میتونی کنترل کنی ک افسارش دست خودت باشه
زمانی ک سفره دلتو جلو هرکسی بازمیکنی ینی افسار زندگیتو دادی دست دیگران
دوروز دیگ ممکنه سواستفاده کنن، بروت بیارن، اتو بگیرن، ب بهونه نظردادن و همدردی دخالت و فضولی کنن...
اسی منم گاهی مثل خودت میشم حالم ازخودم بهم میخوره اون موقع نمیدونم چرااینقدر ساده و احمقم دوست دارم اون لحظه خودم خفه کنم انگاری حرف نزنم بهم میگن لالی مخصوصا تو سکوت وخونه خودمون وبیشتر مواقع سوتی میدم وزبونم هم اشتباهی حرف میزنه 😭
اصلا از حرف زدن لذت میبرم، نمیتونم بی حرف بمونم، انقدر حرف میزنم که به گند کشیده میشه، همه چیزمو میگم
وای چرا امشب انقدر گند زدم، خدایاااا
