قبلا که سنم کمتر بود فک میکردم ۳۰ سالگی سن خیلی زیادیه و من قبل ۲۰ ازدواج میکنم و تا ۲۵ دوسه تا بچه دارم و دیگه تا ۳۰ عمرم بسه و بمیرم .
از پیری خوشم نمیومد .
متولد 73 ام
هنوز مجردم 🤣🤣
مزایایی که افزایش سن برام داشته : به خوددوستی و پذیرش خود رسیدم
و خیلی بیخیال و ریلکس تر شدم
و اهداف و شغل و درآمد و هنر و استقلال برام اولویته .
شناختم از زندگی و آدما بیشتر شده .
معایب : سخت پسندی و بی اعصابی و برخورد پرخاشگرانه با کیسای پیشنهاد آشناییم دارم
چه حضوری چه مجازی کسی خودشو معرفی میکنه و پیشنهاد آشنایی میده ، با برخورد بد ردش میکنم.
هم دوست دارم یه ازدواج خوب کنم هم دغدغم نیست هم کسایی هم میان جلو ، سخت پسندتر از قبل شدم و فقط رد میکنم .
میدونم پدر مادرم نزدیک ۷۰ سالشونه و باید مستقل شم .
ولی تمرکزم بجای ازدواج روی کسب مهارت و کلاس و کار هست .
شما چی ؟ چنسالتونه و توی چه شرتیطی هستین ؟
اگه درگیر بحران ۳۰ سالگی هستین از حس و حالتون بگین 🌸
