پسر من ب شدددددددددت حرف گوش نکنه.خیلی هم بی نظمه یعنی همیشه ی خدا اتاقش شلوغ و بازار شامه و هیچ وقت،وقتی برای نظافت و مرتب کردن وسایلش نمیذاره.تو درسهاش خیلی افت کرده و موقع نوشتن یک خط مشق،ده دفعه منو تا پای مرگ میبره...با داداشش اصلا نمیسازه و بیخود و بیجهت باهاش زد و خورد میکنه .....اصلا خیلی بد و غیر قابل تحمل شده....وسایل شخصیشو ک بهشون علاقه داشت رو ،سر همین ویژگیهای منفی فعلا ازش گرفتم..حالا چند روز دیگه میخاد بره اردو .اول موافق بودم اما امروز ب حدی اذیت کرد ک جلوی چشمش،برگه ی رضایت نامه رو پاره کردم و گفتم اجازه نمیدم.....حالا الان عذاب وجدان گرفتم چون خیلی ذوقشو داشت اما ب خدا دیوونم کرده....ب جای معذرت خواهی تو روم ،بهم بی ادبی میکنه...چکار کنم نمیخام از کلاس اولش خاطره بد براش بمونه و ب این اردو نره از طرفی واقعا اذیت میکنه و ی گوش%مالی لازم داره.اردو بفرستمش یا نه؟
بزرگم بشه همینه حتی بدتر😑انتظار زیادی داری
درسته شما مادرین حق دارین مشخصه خیلی کلافه شدین
اما از فردا بیاین یه روی و یه جهت دیگ خودتو بهش نشون بده
مثلا برو مدرسه و برگه رضایت والدین بگیر
نشون پسرت بده و بهش بگو چون دوست دارم پسرمی من اینو گرفتم حالا اگه میخوای امضاش کنم تکلیفت انجام بده و اتاقت تمیز کن
روزای دیگه هم میتونی این کارو تکرار کنی هر هفته به عنوان کادو یه اسباب بازی چیزی بهش بدی(معمولا خانواده ها برای خریدن هل و هوله خیلی راحت پول خرج میکنن این کمتر کنین و غذای سالم بدینش و بجاش اخر هفته با بیرون رفتن یا خریدن چیزی ک دوس داره سوپرایزش کنین)
عزیزم این روش ها دیگه قدیمی شده ک بخوای چیزاشو بگیری یا نزاری جایی بره
یچه های الان غد و یکدنده هستن تو اینجور رفتار کنی اونم لج میکنه بدتر میشه
عزیزم حتما با یه مشاوره کودک صحبت کنید ،سنشم کمه اما از الان روی ویژگی های خوب و مثبتش کار کنید .
اگه میخوای اردو رو بفرستیش بنظرم بهش بگو یه فرصت بهت میدم .مثلاً اگه فلان کار رو درست انجام بدیی، از بی ادبی رفتار قبلت میبخشمت و اردو رو میفرستمت .میتونی بهش فرصت بدیی اما بهش یاد بده در قبال رفتار مثبت و خوب .
بنظرم از همسرتم حتمااااااا برای تربیت پسرات کمک بگیر ،شاید حرف پدرشون رو بهتر متوجه بشن ،اما همه ما به عنوان مادر اینو میدونیم تربیت بچه و نظم و تمام رفتارهاشون رو باید تویه سنین کودکی یاد بگیرن .کتاب زیاد براش بخون ،باهاش صحبت کن تا متوجه رفتار بدش باشه .من خودم دوتا دختر دارم اما از بچگی تمام خواسته هامو ازشون با کتاب خوندن و غصه خوندن براشون بدست آوردم .بچه ها باید با زبون غصه و خیالات باهاشون زندگی کنی .
ممنون عزیزم .بله واقعا کلافه ام.اکثر روزها خونه تنهاییم و همسرم نیست.این دوتا بچه همش تو سر و کله ی هم میزنند.پسر کوچکم همش در حاله گریه است حتی حرف عادیش رو هم با گریه میگه.چند دفعه همسایه اومد جلوی در ک چقدر بچه ات گریه میکنه...میدونی انقدر گریه ی بی دلیل میکنه و بهانه میگیره ک دیگه نسبت ب گریه هاش بی تفاوت شدم و شده جزیی از وجودش انگار .فقط از ترس همسایه ها میرم ساکتش میکنم.....پسر بزرگمم ک اونجور(تو پست اول گفتم)..واقعا ب ارامش احتیاج دارم چون دارم تو این دیوونه خونه نابود میشم...بارها ب پسر بزرگم فرصت دادم.جایزه دادم.تشویق کردم.انگیزه دادم.تهدید کردم.تنبیه کردم اما در نهایت چیزی عوض نشد و اذیتهاش سر جای خودش باقی موند.واقعا کم اوردم.کارم تو خونه شده داد و بیداد...خسته ام خیلی خسته ...
همسرم اکثر وقتها خونه نیست و ما تنهاییم.میدونی پسرم انقدر وقیح شده ک حتی از معلمش هم حساب نمیبره....جلو روی من،ب خانمشون قول داد ک درسش رو بخونه و تکالیفش رو انجام بده اما وقتی اومد خونه ب تنها چیزی ک فکر نمیکرد قولش ب معلمش بود....جلوش کم اوردم ب خدا
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
