حالم از خودم و وضعیتی ک توشم بهم میخوره😓😓😓

داشتم تاپيكهاتون رو ميخوندم

نتونستم طاقت بيارم

هر راهي ك بهتون بگيم براي شما در حد شعاره

شرايط سختي داريد

اگه دوست داريد درخواست دوستي بديد كنارتون باشم

شايد كمكي از دستم بربياد

حداقل يه گوش شنوا

من پنج سال اول زندگی خیلی سختی کشیدم بای شوهربی عرضه وبیپول وبداخلاق ویسری اخلاقای دیگه.اون موقع ها حالم خیلی بدبودوروپسربزرگم خالی میکردم که سه چهارسالش بودالان پانزده سالشه ونسبت به پسرکوچکترم کمی پرخاشگره بعضی وقتا توخلوتم گریه میکنم که چرا بچه روقربانیه ی آدم بیخودکردم چراعقل الان ونداشتم؟ بیچاره بچم الان واسه خودش مردی شده.ولی بچه دومم وقتی بدنیا اومدکه شوهرم وبچشم یکی ازاسبابای خونم میدیدم وخوشبجتانه تمام حس وعشق وعلاقم بهش به فنا رفته بود حالم خیلی خوب بودالان پسرکوچکم خیلی اخلاقش خوبه وشوهرم هم خیلی بهترشده شایدهم بخاطرترس ازسردیه منه خوب شده توهم اگه شوهرتو نبینی یعنی توقلب وحست نباشه خیلی خوب میشی

خداشوهرتو به راه راست هدایت کنه

عزیزم پس تنها راه که حالت خوب میکنه مراجعه به پزشک یا روانشناسه ان شاءالله حالت خوب بشه 

من همسرم با رفتارهاش رو مخم بود،خونواده ام هم چون نمیخاستم ناراحتشون کنم و از طرفی نمیخاستم شماتت بشم چیزی بهشون نمیگفتم

اما الان ک بخودم اهمیت میدم همسرمم رفتارش تغییر کرده

برای ی باشگاه رفتن اجازه نمیده؟آخه مگ چیه