بچه ی اولم مریض که میشد، کلا از این رو به اون رو میشدم
(ضعیف و بد غذا که بود، با یه سرماخوردگی، چند کیلو هم کم می‌کرد) منم فقط حرص میخوردم...به اون طفلک هم فشار میاوردم که بتونم بهش غذا بدم🤦♀️
اما بعد از چند سال فهمیدم چقدر بی تجربه و نادون بودم (بلانسبت اسی) تو بچه ی دوم تازه عاقل شدم که بچه یه وقتایی مریض میشه، خوب میشه، بعضی اوقات بی اشتها میشه، کم میکنه، بازم برمیگرده سرجاش و بالاخره بزرگ میشه، حرص خوردن و نخوردن من تاثیری نداره جز پیر کردن خودم و وارد کردن استرس و اضطراب به بچم (البته منظورم بی تفاوتی به اوضاع جسمانی بچه نیستا.. اما به اندازه)
الان پسر اولم ماشالله برعکس هیچ وقت سیر نمیشه 🤦♀️🤦♀️😅
دخترم اول که چیزی نیست چرا مادر زود خودتو ناراحت میکنی مادر دارو بده خوب میشه صد درصد بچه اولت عزیزم بزرگ میشه بسلامتی اینا همه برات خاطره میشن عزیزم برا هرچی نگرانی برا خودت دورست نکن من مثل شما بودم الان بچه هام بزرگ شدن سر زنگیشون براشون از اون موقع براشون میگم که برام خاطره شدن همه عزیزم
عزیز دلم ممنون از وقتی که گذاشتی . من همچنان تو قسمت اولی که گفتی هستم و همش با مریضیهای مختلف بچم داغون میشم. خیلی بدغذاست، همش دنبال اینم که یه چیزی بدم بخوره. درمونده شدم. ولی با حرفات خیلی انرژی گرفتم خدا به تو و بچه‌های گلت سلامتی بده
فدات شم مادر انشالا بحق پنج تن که همیشه در زنگیت دلت شاد باشه دخترم کوچلو رو بجای من ببوس
برا تاپیکم گزارش بزنید خواهش🙏 براتون حمد میخونم
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 ثانیه پیش
2 ثانیه پیش
3 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
