و تو چون مصرع شعری زیبا
سطر برجسته ای از زندگی من هستی..
خیلی اتفاقی بازم تاپیکتون رو دیدم😁
شعر بیوم
شعربچگیام منوزمان کودکی می بره یه توپ دارم قلقلیه....
یه شعر کامله..
و ما که گریه نکردیم، گریه؟! نه! کردیم...
به ما چه مرد نباید که... ما که نامردیم!
اگر که پنجره را سمت عشق می بستند
بدون شعر... و گریه چه کار می کردیم؟!
زنی به خاک نشست و به چشممان زل زد
و ما که سایه ی خود را به جا نیاوردیم
و قد کشید درون سکوتمان خورشید
و بر جنازه ی یک عشق، سایه گستردیم
شما که درد کشیدید، درد را دیدید
به حال ما نرسیدید، ما خود ِ دردیم!
خلاصه ی همه ی زندگی ما اشک است
بیا دوباره به آغاز شعر برگردیم
هزار حیف که عمرم به غم گذشت ولی
هزار شکر که از عشق بی نصیب نبود
برای تو
برای چشم هایت
برای من
برای درد هایم
برای ما
برای این همه تنهایی
ای کاش خدا کاری کند🥲❤️
شده آیا به کلنجار نشینی که چه شد؟
من به این درد پرابهام دچارم هرشب...!
گفته بودم شادمانم ؟! بشنو و باور مکن
گاه می‌لغزد زبانم بشنو و باور مکن
گفتی آیا در توانت هست از من بگذری
گفتم اری میتوانم بشنو و باور مکن
گاهی هزار دوره دعا بی استجابت است گاهی نمی‌شود که نمی‌شود. نه خواب راحتی دارم نه مایلم به بیداری
تو بمان و دگران خوش به حال دگران........
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
49 ثانیه پیش
51 ثانیه پیش
51 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
