یه نفر رو می شناسم ۲۵.۲۶ سالشه خیلی کاریزما داره و دختر با کمالاتی هست و ظاهرا اجتماعیه، اما از آدمها فاصله می گیره با اینکه خیلی ها رو دیدم می رن سمتش برای ارتباط اما اون فاصله می گیره
درون گراست
دوست نداره
خسته است
من خودم آدم میانگرایی هستم که بحث خویی واسه صحبت باشه و من حرف داشته باشم، کلی حرف میزنم
ولی از اینکه یه آدم غریبه سریع بخواد باهام صمیمی بشه و سوالاتی بپرسه که نباید، عصبی میشم
شاید دورنگراست
منم اینجوریم همه فکرمیکنن از غروره ولی از غرور نیس
شاید. غرور
من میتونم ارتباط بگیرم ولی مایل نیستم ارتباط عمیق بشه فقط در حد سطحی.
چرا ؟
چون تنهایی و خلوت حالم رو خوب می‌کنه.
چون به آدما نمیتونم اعتماد کنم.
چون ضربه دیدم.یاد گرفتم حفظ فاصله بهتره
چون یکیو میخوام که مثل خودم فکر کنه بشه باهاش حرف زد
درونگراس
منم همینطورم قشنننگگگ با سکوتم میدون باز میکنم برا یه سری آدم چرت و پرت گو
ولی خب راضی ام
منم تمایل اصن ندارم با کسی ارتباط بگیرم حس نا امنی بهم دست میده و حوصله صحبت کردنم ندارم
نمیرن سمتش
منم هیچ دوستی ندارم نمیدونم مشکل چیه
میان طرفم ولی زود میرن
اتفاقا برای نگه داشتنشون هم شده مهربونتر میشم تمیزم مرتبم اما نمیدونم چرا تنهام
من سی سالمه خیلی خجالتی ام نمیتونم حرف بزنم حتی کج وکوله هم راه میرم .با اینکه هم زیبایی دارم هم قیافه م خوبه
شاید اون آدما رو در سطح خودش نمی‌بینه که بخاد باهاشون ارتباط بگیره همون مغرور خودمون
ارسال نظر شما
این تاپیک قفل شده است و ثبت پست جدید در آن امکان پذیر نیست
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
54 ثانیه پیش
54 ثانیه پیش
55 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
