اطرافیانم مدام بقیه رو میکوبونن توسرم
به کتفت
برات مهم نباشه
همدردیم
نمیدونی چه بد بختی دارم
مدام میگن فلانی(یکی که هم سنوسالمه و تا حدودی باهم رقابت داریم) ماشالاش باشه چشم خدا بهش باشه به مامانش گفتم حتمن براش اسفند دود کن چون خوشگله خب بابا مگه من دست خودمه قیافم اینجوری باشه
یا یکی از دختر عموهام خیلی خواستگار داره مدام از خواستگارش پیش من میگن که اره هرچی ردش میکنن باز یکیو واسطه میکنه و فلانو
فلانی اومده میگه این خواستگاره خیلی خوبه دخترعموت هرجا میره براش خواستگار پیدا میشه و ...
خب به عنم واقن حالم دیگه داره بهم میخوره از این وضع
افایی که تا این تاپیکو دیدی اومدی درخواست دادی ریدم تو اون مغزت
نی نی یار یعنی چی ادم نمیتونه یه تاپیک بزنه از دست این شل مغزایی که فک میکنن همه مثه خودشونن
من که هیچ اعتماد به نفسی ندارم
همش تحقیر همش گوشه موندن
انقدر ما رو بی ارزش میکردن که مثل خودت نمیتونستم تو اجتماع برم هنوز هم وحشت دارم
هی مقابله میکنم با این حسااا
هرگز نمیبخشم پدرو مادرم و شوهرم رو چون اینا اعتماد به نفس منو همیشه گرفتنو میگیرن
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
