اینکه عاشق تنها بودن هستم به عنوانی منزوی و خجالتی و افسردگی داشتن نیست...اتفاقا خیلی پروام و حالم خوبه
من توی تنهایی با خودم خیلی خیلییییی انرژی مثبت بدست میارم..و توی تنهایی خیلی بهم خوش میگذره
وقتی تنهام به تمام هدف هام میرسم و صددرصد انرژیم رو فقط برای خودم ک هدفم میزارم( مهاجرت)
و هم ب روح و روانم هم ب جسمم هم به درسم به همه چیز میرسم.... با آدم های دیگ فقط نهایت ۲ ساعت میتونم توی جمع باشم..حوصله آدم ها و انرزی مصرف کردن براشون رو ندارم..
