عزیزم من پیامتو کامل خوندم و ناراحتی تو رو کاملا درک میکنم. اذیت هایی که میکشی از پیامت هم مشخصه. ولی دوست قشنگم ازدواج همیشه پر از چالشه. وقتی طولانی مدت این رفتارهارو میبینی برات فرسایشی و رنج آوره اما یه توصیه دارم برات اول اینکه سعی کن سرت رو با چیزی گرم کنی تا این موارد کمتر توجهت رو جلب کنه
دوم اینکه یکمی سیاست باید به خرج بدی ببین مادرشوهرت چیکار میکنه که قاپ شوهرت رو دزدیده و انقد بهش اعتماد داره ده برابرش رو برای شوهرت بکن
از در دوستی و احترام با مادرشوهرت وارد شو مطمئن باش نتیجه میگیری چون اون هیچوقت دوست نداره زندگی پسرش خدشه دار بشه
هم تو و هم همسرت سنتون کمه و بی تجربه اید. کمی صبوری و گذشت رو چاشنی زندگیتون بکنید و بیخیال از بقیه باهم زندگی کنید
بشین خصلت های خوب همسرت رو بنویس رفتارها و کارای قشنگش رو مرور کن
حتما حتما سعی کنید یه سفر دو نفره باهم برید و دور از خانواده ها باهم وقت بگذرونید و خواسته هاتون رو منطقی و بدون توهین و داد و فریاد بیان کنید
بازم میگم یادت باشه رابطه خوب ساختنیه دو طرفه هست تلاش کن براش
طلاق چیز قشنگی نیست و به عنوان اخرین راه حل در نظر بگیر
سعی کن با سیاست زنانه همسرت رو همراه و عاشق و دلبسته زندگیش کنی نذار سرد بشه و بره طرف مامانش 😉
مادرشوهرم انقد که شوهرمو دوس داره
شوهرم اگ باهاش بحث کنه حتی اگ فوش بده بی احترامی کنه مادرش اصلا براش مهم نیست انگار نشنیده و دو دقیقه بعد باهم حرف میزنن میگن و میخندن
شوهرم ایطو دوس داره که من اصلا ناراحت نشم
دوس داره مثل مادر باشم براش تا همسر
مادر شوهرم وقتی منو دوس داره که مث چی تمام کاراشو کنم مثل یه (کلفت) باشم براش
بخدا جدی میگم
بوده ک همه کاراشو میکردم تعریف میداد و بوده که یبار فقط یکار نمیکردم چپ میشد باهام
نه منظورم اینه که میخوام اگ تصمیم قطعی گرفتم برا جدایی به بابام همچیو بگم که دیگ برنگردم که بابام فکرش پیشم بمونه
بابام خیلی فشار روشه از همه لحاظ کلی مشکل داره خودش که چن وقت پیش هم از فشار فکر و اینا سکته کرد
شوهرم الان اصلا نمیزاره برم یا به بابام بگم از ترس اینکه حرمتا شکسته شن
منم میخوام با یه دلیل محکمی برم که یه وقت برم نگردونن بگن برو سر زندگیت درست میشه
بعد دیگ شوهرم ترسی از گفتن رفتاراش به بابام نداره چون یبار تجربه‌ش کرده
خب خودت که رگ خواب شوهرت رو میدونی. یکم بی خیالی طی کن و بعد از اینکه عصبانیتش فروکش کرد و حالش خوب بود بگو اون کارت و رفتارت منو ناراحت کرد دوست ندارم اینجوری بکنی اینا رو با عشوه و ناز بگو با دعوا و دلخوری نگو کم کم میبینی که مث موم شده تو دستت
کلا تو زندگی نرم باید باشی مقابله به مثل رو بذار کنار
برای مادرشوهرت هم با سیاست باش بعضا غذا درست کن ببر باهاش برو بیرون بگرد هدیه های کوچیک بخر یکی دوتا کارشم بکنی میبینی که اونم باهات خوب شده. صبور باش گل دختر
اروم و با سیاست پیش برو
خوب اوکی الان تصمیمت چیه فکر کردی اینجا راهکاری بهت میدن ؟ ببین یا برو مشاور یا اگه یکبار دیگه کتکت زد به مادرت بگو من به خاطر خودت میگم چون مثل من ۱۱ سال یه خاطر خانوادم سکوت کردم با دو تا بچه الان اوارم
تقصیر ما خانوما همینکه ک از شوهرامون توقع نداریم اوناهم پررو میشن
