پهن شد سفرۀ احسان، همه را بخشیدی
باز با لطف فراوان همه را بخشیدی
ابر وقتی که ببارد همه جا می‌بارد
رحمتت ریخت و یکسان همه را بخشیدی
گفته بودند به ما سخت نمی‌گیری تو...
همه دیدیم چه آسان همه را بخشیدی
یک نفر توبه کند با همه خو می‌گیری
یک نفر گشت پشیمان، همه را بخشیدی
پس گنه‌کاریِ امروزِ مرا نیز ببخش
تو که ایام قدیم، آن همه را بخشیدی
حیف از ماه تو که خرج گناهان بشود
تو همان نیمۀ شعبان همه را بخشیدی
داشت کارم گره می‌خورد ولی تا گفتم:
"جانِ آقای خراسان" همه را بخشیدی
بی سبب نیست شب جمعه شب رحمت شد
مادری گفت "حسین جان"، همه را بخشیدی
✍ #علی_اکبر_لطیفیان
دور و بر کریمان، گرچه پُر از گهر بود
اما نگاه آن‌ها، بر سنگ بیشتر بود
تحویلمان گرفتند، بالایمان نشاندند
پیش بزرگواران انگار خاک، زر بود
صدها هزار غیبت، صدها هزار تهمت
صدها هزار غفلت، پایان من شرر بود
کوه گناه من را، یک "یاعلی" به هم ریخت
گفتم علی و مولا بخشید هرقَدَر بود
صد درد داشتم من، مولا نگفته حل کرد
از مشکل بزرگم، مولا بزرگ‌تر بود
این ماه روزه‌ی ما، با روضه شد مبارک
از خیر روزه بهتر، خیرات چشمِ تر بود
مغرب زمان افطار، گفتم: "حسین" و فوراً...
در را زدند و دیدم، ارباب پشتِ دَر بود
زندان ماست دنیا، کرببلا بهشت است
آرامش دو گیتی، تنها همین سفر بود
امشب حرم قُرُق شد، تا فاطمه بیاید
از ناله‌ی بُنیّ، در صحن چه خبر بود
::
یک‌مرد آبرودار، با سی هزار بد مست
آقای ما اسیرِ، اوباش دورو بر بود
یک نیزه در گلو بود، یک نیزه در دهان بود
یک‌نیزه بین شانه، یک نیزه در کمر بود
تقسیم کار کردند، شمر و سنان دوتایی
دست سنان لباس و، در دست شمر "سر" بود
✍ #سیدپوریا_هاشمی
