به یه نوجون ۱۶ ساله
اول از همه اینارو بگم که دیگه تکراری نباشه
درسم خوبه جز شاگرد ممتازام
تیزهوشان درس میخونم
هدفم پزشکیه تهرانه
وارد رابطه نشدم و تا زمانی که به بلوغ فکری نرسیدم نمیشم
هیچ دوست صمیمی ای ندارم(به دلیل زخمایی که خوردم ازشون)
ورزش میکنم
هر چن وقت یبار یه مهارتو یاد میگیرم
سلامت روانم خیلی مهمه برام و دارم روش کار میکنم
زبانم خیلی از قبل جدی تر دارم ادامه میدم
خانوادمو خیلی دوست دارم اما اونا اونقدری که باید بهم محبت نمیکنن
افرین
همینجوری پیش برو وارد رابطه نشو
عزیزم شما مارو نصیحت کن
مهارت های ارتباطی رو یاد بگیر
کتاب خوب بخون
همینجوری ادامه بده با هرکس نگرد
عاشق نشو
عاشق نشو
عاشق نشو
به خانواده احترام بزار
نماز قرآن خیلی خوبه بخون
دلت شکست خدا رو صدا بزن
همیشه سعی کن وابسته نشی
و برای منم دعاکن
نمازا تو حتما بخون، چون خودتو در مقابل همه ی بدیا بیمه میکنی و باعث عاقبت بخیریت میشه
کسی که خودکار محبت نکنه،هرچقدرم سعی کنی،نمیتونی تغییرش بدی و فکر هم نکن اگر بهشون بگی،چیزی عوض میشه،در بهترین حالت بصورت موقت و دوباره بعد از مدتی شرایط مثل قبل میشه،میزان لطف و محبت خودتو نسبت به هر کسی اعم از خانوادت کنترل کن،فقط به خانوادت احترام بزار
فقط روی درست تمرکز کن،موفق شو،زندگی خودتو بساز و برای هیچ کس زندگی نکن
