پسرم اختلال داره و مشکل ارتباطی داره و از طرفی تک فرزنده از طرف من تنها نوه ست و از طرف پدرش یه دختر عمه داره که با مادرش کانادا زندگی میکنن جاریم هم که بچه دار نمیشه و هم قطع رابطه ایم منظورم اینه که بچم ادمای زیادی دورو برش نداره همینجوری خیلی تنهاست من هم برنامه ای برای بچه دوم ندارم و دلایل زیادی برای این تصمیم دارم تنها چیزی که نگرانم میکنه اینده بچمه اینکه اختلال داره و مهارت کافی برای ارتباط نداره نمیتونه دوست پیدا کنه شوهرم بچه دوم میخواد ولی من موافق نیستم یعنی مسئولیت این تصمیم یه تنه روی دوش خودمه همین بیشتر نگرانم میکنه
چون نظر خواستید میگم
یه دونه واقعاااا کمه
ببرش مهد کودکی جایی پارک
چند سالشه پسرتون؟
گناه داره
از مشاور کمک بگیر
اگر با شوهرت ارتباطت خوبه و عاشق همین یکی دیگه بیار
در غیر این صورت نه
ببرش کلاس های ارتباطی
ببرش پارک بندازش بین بچه ها
از بچه های دیگ درخواست کن با پسرت بازی کنن
هر روز ببریش دوست پیدا میکنه حتی روزانه
ولی ب مرور درست میشه
پافشاریم نکن روش بدتر میشه اوضاع
واقعا گناه داره غم غربت و تنهایی بزرگترین هاست. خوب یه بچه بیارید ما پدر مادرها نگران چیزهایی هستیم که اصلا معلوم نیست و دست ما هم نیست گناه داره هم دم رو ازش دریغ نکنید هیچ کس خ اهر و برادر و هم خون آدم نمیشه
تک فرزندی خیلی سخته ،منو نابود کرد
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
