اگه ناشکر باشم و فراموش کنم تو این روزا...یه روزایی ام بوده که گفتم خدایا دمت گرم که آخرِ بی معرفتیه!
ولی وقتی فکر میکنم حتی همون خنده های شاید از تهِ دل هم، باز برای خودِ خودم نبوده... یه حسی به دلم چنگ میندازه که این بود عدالت!
هیچوقت هیچ چیز برای من نبود... اگر اشک شوقی ام بوده برای موفقیت عزیزانم بود... ولی پس خودم چی!
دلم عمیقا گریه میخاد... واسه خودم.... واسه منی که یه رسیدن تو دفتر زندگی چند سالش نداره!
زار بزنم واسه منی که میتونست روزاش قشنگتر بگذره...
و در آخر برایِ منی که دیگه منِ سابق نشد... 💔:)
