وا خب اگه جذبه داشت که همون اول قبول میکردی
راستش این یه بیماریه درونی که انگار همه ما ایرانی ها داریم تا یه کسی نمرده از خوبیهاش نمیگیم وقتی میمیره همه از خوبیش میگن ، تا سلامتیمون رو از دست ندیم قدرش رو نمیدونیم ، تا یه چهره محبوب از بینمون نره بهش توجهی نداریم همین که میره همه عاشقش میشن ، تا یه خواننده دست از خوانندگی میکشه همه جا پر میشه از استعدادش با اینکه قبل رفتنش همه مسخره اش میکردن ، در طول سال کار مفیدی نمیکنیم همین که سال داره به آخر میرسه میگیم حیف این سالمون به بطالت گذشت تصمیم دارم سال جدیدو ازش استفاده کنم ولی بازم همون آشه و همون کاسه ، کلا ماها اینجوری هستیم تا یه چیزی رو داریم نکات مثبتش رو نمیبینیم ولی همین که از دستش میدیدم میخواییم خودمون رو با آه و حسرت تسلی بدیم