جریان زایمان ماله دوسال پیشه مادرش امروز افتاده بیمارستان مادرش خواهرشوهر م اینا خوب بودن بچه بدنیا اومد نداشتن یه گل بخرهبرام
عزيزم ناراحت نباش
زن ها از وقتي ميفهن باردارن، مادري رو تجربه ميكنن
اما نه تنها بارداري يراي مردها ملموس نيس، بلكه تا مدتي بعد از تولد هم هنوز نقش پدري براشون پر رنگ نشده
اينكه كم به ديدنت ميومده رو بزار به حساب بهم ريختگيش ازين ك تو نقش جديدي يعني پدر شدن قرار گرفته ! يا از فاصله اي ك فكر ميكرده بينتون ايجاد شده ترس داشته، يا اينكه مطمئن بوده خواهر و مادرت در كنارت هستن و تو تنها نيستي
بايد قبل از زايمانت براش توضيح ميدادي احتياج داري كنارت بمونه
غصه نخور عزيزم
اين نيز بگذرد
بچه ها اگه كاري هم از دستش برنميومد ميتونست كه همونجور كه به مامانش زنگ ميزنه به همسرش هم زنگ بزنه حالش رو بپرسه
من تو عقد تپش قلب گرفتم داداشام بردن منو بيمارستان شوهرم سه ساعت بعد اومد اونوق خواهرش معده ش فقط يكم سوزش داش سريع رف خودش برد بيمارستان و تا صبح بالا سرش بود ...متاسفانه درك مردا پايين ..نميدونن وقتي زن گرفتي يني ي خانواده جديد داري و بچسبي به زندگيت
عزیزم غصه نخور تنها راهکار حساس نبودن
یا بساز یا بسازش
اونم با محبت
نمیتوتی بساز و ببینو دم نزن
خیلی سخته درکت میکنم
ولی راهکارش همینه
درك ميكنم عزيزم من باردارم شوهرم واسه زايمانم نيس ميره خارج مسابقه داره ..من چي بگم از اين همه درد كه بخاطرش تحمل ميكنم
اکثر مردا نمیدونم چشون شده
فقط خانواده خودشون
شده عین قاجار
مردا مادر زلیلن
محبوبه جان مردهای ایرانی مثل شوهر شما زیادن.پسرها اگر از مادر محبت ببینن هیچ کس رو واقعا به اندازه مادرشون دوست ندارن.دومین مساله اینکه تو عشق و عاشقی و توجه درست و مدیریت بجا در روابط زناشویی خیلی ضعیفن...انگشت شمارن مردهایی که کاملا بدونن نیازها و احساسات زن چیه و زن رو با حرف و احساس به خرج دادن اشباع کنند.در مورد مدیریت بین خانواده نسبی و سببی و اینکه مشکل رو با مدیریت حل کنند ضعیفند.بعد از مدتی تاحدی برات عادی میشه و کمتر اهمیت میدی.اون عوض نمیشه اما طرز تفکر و توقع تو تا حدی تعدیل میشه و این یه نوید خوبیه
صبحی که میرفتی زایشگاه؛ همسرت باهات نیومد؟
تا موقع زایمانت وای نستاد،
ولی من احساس میکنم بعد چندسال زندگی مشترک مثلا 7،8سال تازه مردا اولویت زندگیشون رو میفهمن کیه
پدرشوهر م یه ساله فوت کرده.ازیه لحاظ میترسه از اینکه مادرش هم از دست بده.
مادرش خوبه اصلا توقعی نداره از ما کلا از بچه هاش.چندبار زایمانمو بهش گفتم.گفته حول شدم گل نگرفتم شیرینی نگرفتم خودش اعتراف کرد که کارش اشتباه بود ولی من نمیتونم ببخشمش
انقد حرصم گرفته از صبح شش صبح رفته بیمارستان تا هفت غروب وقتی هم اومد خونه بداخلاق بداخلاق بود منم محلش نذاشتم فقط یه جا گفتم تو که میخای بداخلاقی کنی مجبوری از صبح.بمونی تاغروب.
سرشام هم گفتم چه خوب گذاشتن از صبح بمونی تا الان چون تو بیمارستان من موقع زایمان تو نموندی
