تو دوران مجردی دلم میخواست با کسی ازدواج کنم که مثله دوتا دوست باشیم با هم
وقتی با شوهرم درد ودل میکنم عصبی میشم یکم میبینه خسته م شروع میکنه گیر دادن که چته اگر بگم هیچی شروع میکنه پس چرا ناراحتی انقد میپرسه تا بگم بعد دوباره شروع میکنه سوال کردن میخواد هر جوریه راه حل پیدا کنه نه فک کنید بعد از چند دقیقه تموم میشه گاهی تمام روز گیر میده بعد خودش از همون قضیه ناراحت میشه من باید اونو اروم کنم و بهش روحیه بدم اعصابم خرد میشه من فقط احتیاج دارم یکم ریلکس کنم یه فیلم ببینم از فکری که اذیتم میکنه بیام بیرون همین ولی نمیذاره
مثلا من یکم از دست پسرم خسته میشم هی گیر میده چرا بهش میگم شروع میکنه چرا اینجوری میکنه یعنی مشکلش چیه بچه های دیگه هم همینجورن برو از فلان دوستت بپرس اون یکی دوستت میگه پسرش چکار میکنه حالا چکار کنیم بعد یه راه حلای بیخود پیدا میکنه آخرشم اعصابش خرد میشه من باید آرومش کنم برم با پسرم تا ایشون ریلکس کنن فک کنن راه حلای جدید پیدا کنن
ممنون که خوندید دوس دارم بهش بگم ولی نمیدونم چجوری بگم ناراحت نشه
