نامه ای که برای شوهرم فرستادم

برای این نامه را به تو می نویسم که می خواهم از رنجش احساسات منفی خود خلاص شوم .

و به احساسات  مثبتی که تو شایسته ی آن هستی برسم .

همسر عزیزم احساس بدی دارم از این که از تو فاصله دارم و نمی توانم با تو ارتباط برقرار کنم ناراحتم

یکی از مهم ترین و اصلی ترین راه های ارتباطی صحبت کردن است در حالیکه نه تو با من صحبت می کنی و تمایلی به شنیدن صحبت های من داری و من نیز جرات صحبت کردن با تو را ندارم و این بسیار دردناک است .

احساس ناامیدی می کنم وقتی واکنش تو به ناراحتی و غم و اندوه من فقط سکوت است و سکوت و سکوت ….

همسر عزیزم من به عنوان یک انسان می خواهم زندگی کنم آن هم کنار کسی که دوستم بدارد و برایم ارزش قائل شود با تمام نقص هایم با تمام خوبی ها و بدی ها دوستم بدارد و مرا حمایت کند .

می ترسم از حجم انبوه سردی خانه مان، می ترسم از این همه فاصله ی بین ما، می ترسم از حرفایی که موقع خشم و ناراحتی به من می گویی .

شاید برای من اوج دردناکی رابطه مان وقتی بود که ناراحتی و عصبانیت و غم و اندوه مرا دیدی و مرا به گوشه ای رها کردی و گفتی که در تنهایی خودم بمانم، آن هم درست در موقعی که در اوج نیاز به تو بود .

عصبانیم که پاسخ سوال هایم را با سکوت می دهی، با این رفتار حس بدی پیدا می کنم. اگر من سوالی می پرسم مطمئنا یعنی این که من تمایل دارم که بدانم و بی جواب گذاشتن و سکوت تو بی احترامی به منه .

ناراحتم از سکوت تو در مقابل تمام تلخی های رابطه مان ناراحتم از بی تفاوتی و بی اهمیتی زندگی مشترکمان برای تو .

دردناک است زندگی کردن با ترس و تنهایی. می ترسم از نگاه های سرد و بی تفاوت تو زمانی که به تو نیاز دارم.

عصبانیم از بی توجهی و کم اهمیتی مسائلی که برای من مهم و جدی هستند، نمی شود که کسی را دوس بداری ولی نسبت به مسائلی که باعث رنجش او می شود بی تفاوت باشی .

من می خواهم با تو صحبت کنم ولی ترس از واکنش های تو، ترس از این که مبادا دوباره شانه بالا بیاندازی و حرف هایی بزنی که اندوه دلم را بیشتر کند و یا ترس از این که فقط سکوت کنی و بی تفاوت و سرد به من بفهمانی که کوچکترین اهمیتی برایت ندارم می ترسم که به جای آرام شدن و پناه داده شدن و درک شدن دوباره و دوباره طرد شوم …..

دلم می خواهد که به عنوان همسرم مرا دوست بداری آنچنانی که باید و اهمیت قائل شوی برایم در زندگی مشترک . دلم می خواهد با عشق به من نگاه کنی و نگاه سرد و بی تفاوت در خانه مان هرگز نباشد .

دلم می خواهد مرا ببینی، بشنوی و درک کنی و در آغوشت بگیری.

همسر عزیزم، به توجه ی تو نیاز دارم، به صمیمیت با تو نیاز دارم ……..

همسرم، من نیاز به آرامش و حال خوب دارم و جز با تو و درک تو و حمایت تو ممکن نیست . من نیاز دارم به نوازش تو، نیاز دارم به هم صحبتی با تو، نیاز دارم به دست مردونه ای که پناهگاه روح و ذهن در روانم باشد، نیاز دارم به مردی که شانه هایش به وقت ناراحتی و ترس و اندوه پناهم باشد .

نیاز دارم به مردی که من و فقط من و تنها من اولویت تمام مسائل زندگیش باشم .

نیاز دارم بشنوم در هر حالی که تو مرا دوست داری، در هر حالی و در هر زمانی و در هر شرایطی، که همیشه کنارم خواهی بود در هر شرایطی و برایم ارزش قائل می شوی بیشتر از هر کسی و پناه امن من هستی در هر حالتی و در هر زمانی .

انتظار دارم که برای حالم ارزش قائل شوی

مطمئن هستم که با خواست تو حال هر دوی ما خوب می شود، مطمئن هستم که با درک تو خانه مان گرم می شود، می بینم که فشار کاریت باعث خستگی تو شده است ولی امیدوارم در ته قلبت اندک دوست داشتنی باشد تا نیرویی شود برای تمایل تو، برای ساختن و تلاش برای زندگیمان .

به نظرتون جواب میده؟

.

فرستادم 

جایی خوندم دیدم حرف دل منه کپی کردم 

چون نمیتونم حرف بزنم گریم میگیره زود