چن سال پیشا داشتیم خیلی شیک و مجلسی زندگی میکردیم ک ی دوست محترم گف ینی تو فس بو نداری؟ از اون روز ب بعد کارمون دراومد... و مدتی همه ی لذتای قشنگ زندگی و گذاشتیم کنار.دیگ از سفر لذت نمیبردیم همش درگیر ژستای عکسمون تو سفر شده بودیم و دغدغه ی تعداد لایک ک جای خوددارد...اطرافو نمیدیدیم و هرچی بود تو ی کادر کوچیک خلاصه میشد...تا اینک لاین و وایبر و بعدها تلگ رام و... چالش جدیدی رو بوجود اوردن و کم کم دنیای فیلترینگ فیس بوک ب فراموشی رفت..ولی زندگی ما دیگ زندگی قبلی نبود...دوستیه ما دیگ دوستیای قدیمی نبود...شاید خیلی روابط گسترده شدو خیلی مشکلات حل و منحل ولی دیگ از ما انسان هایی مجازی ساخته شد ک از دنیای حقیقی جدا شدیم....
از ما انسان هایی ساخته شد ک غرق دنیای ماورای واقعیات شدیم...انسان هایی ک فراموش,کردیم لحظه های ناب زندگی برگشت ناپذیرن..
لاااااااااتتتتیک ماتیک ...واقعا زندگیمون خلاصه شده تو مجازی
کاش یه روزی همینقدر غرق لذتای حقیقیه زندگی شیم...
منم بدم میاد اینایی که همش کارشون عکس گذاشتنه کل زندگیشون خلاصه شده تو این کار اعتیاد پیدا کردن خیلی بده
همش میرن سفر ک پروفایل عوض کنن,و ب دوستای مجازی بگن رفتن فلان جا.....بدون اینکه لحظه ای از اونجایی ک هستن لذت ببرن
عاره سالی انگار فقط واس منو تو قابل لمس بود
عالییی بود. خوشبختانه اینجوری درگیر دنیای مجازی نشدمو سعی کردم حقیقی بمونم،اما افسوووووس که دوستان و آشنایان همه مجازی اند و سهم من و مقاومتم در مقابل دنیای مجازی،از دست دادن اونهاست....
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
