آن بحرانی که خیلی دیر اطلاع رسانی شد خیلی زود به شهرها رسید. اگر تا دیروز خبرها مربوط به خشک شدن تالاب ها و دریاچه های دور از مرکز بود امروز خبرها حاکی از آن است که سدهای پایتخت در حال خشک شدن هستند، تا آنجا بحران بی آبی در شرق تهران جدی است. خسرو ارتقایی مدیر عامل شرکت مدیریت آب منطقهای تهران در گفتوگو با خبرنگار ایلنا در خصوص دلیل بحرانیتر بودن اوضاع مخازن سدهای شرق نسبت به غرب تهران گفت: در غرب تهران میتوانیم آب کشاورزی را کم کرده و به شرب تخصیص دهیم اما در شرق این امکان وجود ندارد. وی افزود: آب سد لار در شرق تهران فرار میکند و به مصرف کشاورزی مازندران میرسد و ما امکان مهار آن را نداریم، سد لتیان هم که تخصیص کشاورزی ندارد و ماملو نیز هنوز وارد مدار نشده است لذا قدرت مانور نداریم زیرا در شرق مازاد آب نداریم که بتوانیم حقابه جایی را کم و وارد شبکه شرب کنیم. شاید برای همین است که مردم شرق تهران خیلی زود طعم قطع شدن آب را چشیدند.اما مگر این بحران می تواند یک شبه به وجود آمده باشد؟ حداقل این پیش بینی می توانست از زمستان گذشته کلید بخورد که وضعیت بارش بسیار نگران کننده بود. مجموع تمام روزهای بارانی و برفی تهران در نیمه دوم سال ۹۲ آن قدر ناچیز بود که باید واقعا نسبت به آینده وضع آب نگران بود. اما به نظر می رسد کمتر کسی این مساله را جدی گرفت. چراکه همچنان ساخت و سازها ادامه پیدا کرد. شست و شوهای خودرو در بسیاری از کارواش های شهر با آب شرب انجام شد تا کار به اینجا رسید که برای تامین آب شرب با مشکل مواجه شویم. البته این نبودن مدیریت آب میراثی است که از دولتی به دولت دیگر می رسد. آنچه امروز ما در روستاهای دور و نزدیک و در شهرهای بزرگ با آن دست به گریبان هستیم چیزی است که سرآغازش از دولت مثلا عدالت محور احمدی نژاد بوده که حال همان بی تدبیری دست ها را بسته است. هم او که می خواست آب دریای خزر را به مرکز کشور برساند و آب خلیج فارس را شیرین کند. کار حتا به جایی رسید که در یکی از سفرهای استانی به شمال کشور کلنگی هم به همین منظور به زمین زده شد.