\\(+L+)// پـــــــــ مــن و تـــــــــو ـــــــــــلاس\\(+L+)//(اختصاصی نی نی سایت)

زیباترین قلعه های جهان

نقل‌قول‌هایی در رابطه با "تجربه"




- تجربه مثل سنگ آسیاب می‌ماند و خوش‌شانس خواهیم بود اگر روشنمان کند نه آسیاب. – جاش بایلینگ



- تجربه با صنعت به‌دست می‌آید و با گذر سریع زمان کامل می‌شود. – ویلیام شکسپیر



- تجربه مثل مدرسه‌ای است که بچه تنبل هیچ از آن یاد نمی‌گیرد. درست است که می‌توان توصیه کرد اما عمل افراد در دست ما نیست. – بنجامین فرانکلین



- درس گرفتن از محیط بهتر است از آموزش و تحصیل. – ویلیام ووردزوورس



- خیلی خوب است که با درس گرفتن از بدشانسی‌های دیگران، یاد بگیریم که از چه چیزهایی دوری کنیم. – پابلیوس سیروس



- تجربه دیگران به علم ما می‌افزاید اما نه به خرد ما. آن را باید گران‌تر بخریم. – هوسی بالو



- به همه افکار خردمندانه تابحال هزاران بار فکر شده است، اما برای اینکه آنها واقعاً از آنِ خودمان کنیم، باید دوباره صادقانه به آنها فکر کنیم تاجاییکه در تجربه شخصیمان ریشه بگیرند. – جانان وولفگانگ فن گوته



- کسی آب را خوب می‌شناسد که درآن شنا کرده باشد. – ضرب‌المثل دانمارکی



- اگر می‌خواهید راه پیش‌رویتان را بشناسید، از کسی بپرسید که از آن رد شده باشد. – ضرب‌المثل چینی



- گذر سال‌ها چیزهایی به ما می‌آموزد که روزها از آن بی‌اطلاعند. – رالف والدو امرسون


- آنهایی که آخر می‌آیند، با یک مزیت وارد می‌شوند. باثروت گذشتگان زاده می‌شوند. ابزار قضاوت برای آنها آماده است و زیربنای علم در دستانشان قرار داده شده است. از این گذشته، اگر چیزی توسط گذشتگان امتحان شده، باید آن را از دست می‌داده، چراکه زمان حال درواقع قدیمی‌ترین است و بیشترین تجربه از آن خواسته می‌شود. – کولیر



- تجربه طاقی است که باید روی آن خانه بسازید. – هنری بروک آدامز



- تجربه جواهر است، و باید اینطور باشد، چراکه برای به‌دست آوردن آن بهای شگرفی باید پرداخت. – ویلیام شکسپیر



- تجربه نوری است که راه رفتن را برایتان امن‌تر می‌کند و مرد عجولی نیست که انتظار دارد از همان راهی که در گذشته برایش موفقیت آورده، در آینده به موفقیت برسد. – وندل فیلیپس



- آن یادگیری که با مشاهده و تجربه خود به دست آید، فراتر از چیزی است که با آموزش کسب شود چراکه دانش مسافر فرای دانش کسی است که داستان سفر او را می‌خواند. – توماس آ کمپیس



- یک لحظه بینش گاهی ارزشمندتر از تجربه یک زندگی است. – اولیور وندل هولمز



- تجربه چیزی نیست که برای انسان اتفاق بیفتد: آن چیزی است که مرد در جواب آنچه برایش اتفاق می‌افتد انجام می‌دهد. – آلدوس هاکسلی



- تجربه مادر همه دانش‌هاست. – میگوئل دو سروانتس



- تجربه فرزند تفکر است و تفکر فرزند عمل. نمی‌توان از درون کتاب انسان‌ را شناخت. – بنجامین دیسرائلی



- تجربه به خطا نمی‌رود؛ این قضاوت شماست که با انتظار آنچه در توانش نیست مرتکب اشتباه می‌شود. – لئوناردو داوینچی

تلاش برای خوش اندامی!!

باران یخ زده در جنوب چین / لحظاتی پس از بارش

>

چه بر سر زبان پارسی آمده!؟



به دلیل تجاوز اعراب به ایران و به کارگیری زبان عربی درایران ، شوربختانه سالیان سال است کلمه های عربی وارد زبان پارسی شده است و گویش درست زبان پارسی به دست فراموشی سپرده شده است .

در زبان عربی چهارواژه ی: (پ ، گ ، ژ ، چ ) وجود ندارد. آن‌ها به جای این ? چهار واژه، از : (ف - ک – ز – ج) بهره می‌گیرند.


و اما: چون عرب‌ها نمی‌توانند پ را بر زبان رانند، بنابراین ما ایرانی‌ها، به کتاب ادبیات پارسی

می گوییم : کتاب ادبیات فارسی

به پیل می‌گوییم: فیل



به پلپل می‌گوییم: فلفل



به پهلویات باباطاهر می‌گوییم: فهلویات باباطاهر



به سپیدرود می‌گوییم: سفیدرود



به سپاهان می‌گوییم: اصفهان



به پردیس می‌گوییم: فردوس



به پلاتون می‌گوییم: افلاطون



به تهماسپ می‌گوییم: تهماسب



به پارس می‌گوییم: فارس



به پساوند می‌گوییم: بساوند



به پارسی می‌گوییم: فارسی!



به پادافره می‌گوییم: مجازات،مکافات، تعزیر، جزا، تنبیه...



به پاداش هم می‌گوییم: جایزه



چون عرب‌ها نمی‌توانند گ را برزبان بیاورند، بنابراین ما ایرانی‌ها،



به گرگانی می‌گوییم: جرجانی



به بزرگمهر می‌گوییم: بوذرجمهر



به لشگری می‌گوییم: لشکری



به گرچک می‌گوییم: قرجک



به گاسپین می‌گوییم: قزوین!



به پاسارگاد هم می‌گوییم: تخت سلیمان‌نبی!

چون عرب‌ها نمی‌توانند چ را برزبان بیاورند، ما ایرانی‌ها،



به چمکران می‌گوییم: جمکران



به چاچ‌رود می‌گوییم: جاجرود



به چزاندن می‌گوییم: جزاندن

چون عرب‌ها نمی‌توانند ژ را بیان کنند، ما ایرانی‌ها

به دژ می‌گوییم: سد دز

به کژ می‌گوییم: :کج



به مژ می‌گوییم: : مج



به کژآئین می‌گوییم: کج‌آئین



به کژدُم می‌گوییم : کج دم یا عقرب!



به لاژورد می‌گوییم: لاجورد

فردوسی فرماید:



به پیمان که در شهر هاماوران سپهبد دهد ساو و باژ گران



اما مابه باژ می‌گوییم: باج

فردوسی فرماید:

پیاده شد از اسپ و ژوپین به دست همی رفت شیدا به کردار مست

اما ما به اسپ می‌گوییم: اسب



به ژوپین می‌گوییم: زوبین

و چون در زبان پارسی واژه‌هائی مانند چرکابه، پس‌آب، گنداب... نداریم، نام این چیزها را گذاشته‌ایم فاضل‌آب،

چون مردمی سخندان هستیم و از نوادگان فردوسی،

به ویرانه می‌گوییم : خرابه



به ابریشم می‌گوییم: حریر



به یاران می‌گوییم : صحابه!



به ناشتا وچاشت بامدادی می‌گوییم : صبحانه یا سحری!



به چاشت شامگاهی می‌گوییم: عصرانه یا افطار!



به خوراک و خورش می‌گوییم: غذا و اغذیه و تغذیه ومغذی !



به آرامگاه می‌گوییم: مقبره



به گور می‌گوییم: قبر



به برادر می‌گوییم: اخوی



به پدر می‌گوییم: ابوی




و اکنون نمی‌دانیم برای این که بتوانیم زبان شیرین پارسی را دوباره بیاموزیم و بکار بندیم، باید از کجا آغاز کنیم؟!
هنر نزد ایرانیان است و بس! از جمله هنر سخن گفتن! شاعر هم گفته است: تا مرد سخن نگفته باشد، عیب و هنرش نهفته باشد! بنابراین،چون ما ایرانیان در زبان پارسی واژه‌ی گرمابه نداریم به آن می‌گوئیم: حمام!
چون در پارسی واژه‌های خجسته، فرخ و شادباش نداریم به جای زاد روزت خجسته باد می‌گوئیم: تولدت مبارک .
به خجسته می گوئیم : میمون

اگر دانش و فضل بیشتری بکار بندیم می‌گوییم: تولدت میمون و مبارک!!!



چون نمی‌توانیم بگوییم: دوستانه می گوئیم با حسن نیت!



چون نمی‌توانیم بگوییم دشمنانه می گوییم خصمانه یا با سوء نیت چون نمی‌توانیم بگوئیم

امیدوارم، می‌گوئیم : ان‌شاءالله



چون نمی‌توانیم بگوئیم آفرین، می‌گوئیم : بارک‌الله



چون نمی‌توانیم بگوئیم به نام و یاری ایزد،می‌گوییم: ماشاءالله



و چون نمی‌توانیم بگوئیم نادارها، بی‌چیزان، تنُک‌‌‌مایه‌گان، می‌گوئیم: مستضعفان، فقرا، مساکین!

به خانه می‌گوییم: مسکن و به داروی درد می‌گوییم: مسکن

اما ،اگر در نوشته‌ای به چنین جمله‌ای برسیم میگوییم : مسکن خیلی گران است و نمی‌دانیم آیا

دارو گران است یا خانه؟



به آرامش می‌گوییم تسکین، سکون



به شهر هم می‌گوییم مدینه تا قافیه تنگ نیاید!

ما ایرانیان، چون زبان نیاکانی خود را دوست داریم:



به جای درازا می گوییم: طول



به جای پهنا می‌گوییم: عرض



به ژرفا می‌گوییم: عمق



به بلندا می‌گوییم: ارتفاع



به سرنوشت می‌گوییم: تقدیر



به سرگذشت می‌گوییم: تاریخ



به خانه و سرای می‌گوییم : منزل و مأوا و مسکن



به ایرانیان کهن می گوییم: پارس


به عوعوی سگان هم می گوییم: پارس!

به پارس‌ها می‌گوییم: عجم!