پارمیدا جان من سال اول ازدواج رفتم پیش یه نفر که اونم اتفاقن سال اول ازدواجش بود.یه دو سه سالی از من بزرگتربود.من خصوصی می رفتم و بافت کرک و ابریشم(گره های با نخ کرک و گره با نخ ابریشم) چله کشی،تار و پود و ....یاد گرفتم.یه تابلو فرش نصفه بافتم و یه تابلو فرش ""علی""" و به همسرم هدیه دادم.البته یکیش کرک و ابریشم قاطی بود و یکیشم ابریشم خالص.برای سرگرمی خیلی خوبه ولی برای اینکه منبع درآمد باشه نه.به چند دلیل :1-تا دستت راه بیفته طول می کشه.2-سرعت دست تازه کار خیلی پایینه و باید بیشتر پای دار قالیت بشینی که خستت می کنه و گردن درد و کمر درد و ...3- اگر هم یه کار تمیز ببافی مفت ازت می خرن خلاصه نمی ارزه.من خانمی رو می شناسم که از بچگی با دار قالی بزرگ شده و دستش واقعن تمییز و طلاست.اون قدر که کاراشو حتا برای پرداخت نمی بره(پرداخت=یکدست کردن روی کار با یکدست چیدن بافت) ولی دیگه کار نمی کنه.می گه این همه زحمت می کشم دست و چشممو می زارم وقت می زارم ولی هیچی.اگر دوست داشتی بگو تا برم بگردم شماره استاد قالی بافیمو بهت بدم.من 3 سال پیش 50 هزار تومن می دادم.