یک متخصص پوست و مو گفت: استفاده از لاک به بافت‌های اطراف ناخن و حتی به پوست نواحی دورتر صدمه وارد می‌کند.

مجتبی امیری در گفت‌و‌گو با فارس اظهار داشت: ناخن از اپیدرم که منشأ مو و لایه خارجی پوست است، سرچشمه می‌گیرد و به همین دلیل بعضی از بیماری‌های ناخن و پوست، مشترک است؛ قسمت اصلی ناخن، صفحه ناخن است که نقش حفاظت از بند انگشتان را بر عهده دارد.

وی افزود: چین‌های ناخن در اطراف و ابتدای آن توسط کوتیکول به ناخن چسبیده‌اند که در صورت از بین رفتن آنها زمینه عفونت ریشه ناخن فراهم می‌شود؛ ریشه ناخن یا ماتریکس نیز قسمت تولیدکننده ناخن محسوب می‌شود که صدمه به آن، تغییر شکل دائمی ناخن را به همراه دارد.

امیری ادامه داد: بستر ناخن که صفحه ناخن به آن چسبیده است، قسمت نازک‌شده پوست بوده و سرشار از عروق خونی و فاقد چربی زیرجلدی است؛ استفاده از لاک معمولاً موجب صدمه‌ قابل توجه به ناخن، بافت‌های اطراف ناخن و حتی صدمه به پوست نواحی دورتر آن می‌شود.

این متخصص پوست و مو اضافه کرد: پولیش‌های ناخن از 30 درصد مواد جامد و 70 درصد مواد حلال تشکیل شده است که بیشتر از موادی مانند نیتروسلولز، رزین‌هایی مانند تولوئن و سولفونامیدها، مواد پلاستیکی و حلال‌هایی مانند تولوئن و بوتیل و مواد رنگی تهیه می‌شود.

وی بیان داشت: واکنش‌های حساسیتی مانند درماتیت آلرژیک به وفور در اطراف ناخن یا نواحی‌ که با ناخن تماس داشته مانند پلک‌ها، صورت، طرفین گردن و نواحی فوقانی سینه دیده می‌شود.

به نقل از فارس، خیر‌الله غلامی درباره بیماری پرفشاری خون تازه‌های درمان به عنوان یکی از کارگاه‌های دومین همایش داروسازی بالینی ایران که 21تا 30اردیبهشت برگزار می‌شود. با بیان اینکه بیماری پرفشاری خون به خصوص در دو دهه اخیر در دنیا شیوع قابل توجهی داشته است، اظهار کرد: کم تحرکی و افزایش وزن از جمله عمده دلایل شیوع بالای پرفشاری خون در سطح جامعه محسوب می‌شود.

وی افزود: پرفشاری خون هیچ علامت خاصی ندارد اما بالا بودن فشار خون باعث تخریب ارگان‌های مختلف بدن می‌شود بنابراین 3ارگان مهم بدن که می‌تواند علت تاثیر پرفشاری خون دچار صدمه شود شامل کلیه‌ها، چشم‌ها و مغز است.

این متخصص داروسازی بالینی ادامه داد: شیوع پرفشاری خون می‌تواند در افزایش سکته‌های مغزی موثر باشد از سوی دیگر اکثر بیماران دارای نارسایی کلیه که حداقل هفته? بار دیالیز می‌شوند دچار پرفشاری خون بوده‌اند که با عدم درمان یا درمان نامنظم افزایش داشته است.

وی با بیان اینکه یکی از عوامل بروز شیوع نابینایی، پرفشاری خون محسوب می‌شود تصریح کرد: بالا بودن فشار خون باعث صدمه دیدن شبکه چشم بوده که در صورت عدم کنترل ممکن است که به نابینایی ختم شود بنابراین فردی که به پرفشاری خون مبتلا است باید مرتب و به طور منظم داروهایش را مصرف کند تا عوارض بیماری کاهش یابد.

رئیس انجمن داروسازی بالینی ایران به بیماران دارای پرفشاری خون توصیه کرد که داروهای تجویز شده توسط پزشک را به طور منظم مصرف کنند و علامت نداشتن این بیماری باعث نشود که بیماران به درمان خود رسیدگی نکنند.

غلامی با تاکید بر اینکه در درمان پرفشاری خون باید از نمک کمتری استفاده شود خاطر نشان کرد: نمک یکی از عوامل مختل کردن فشار خون است و باید تا جایی که امکانپذیر است نمک کمتری مصرف شود چرا که با مصرف کم نمک هیچ مشکلی ایجاد نمی‌شود.

تصریح کرد: فعالیت بدنی و ورزش مرتب و منظم یکی از عوامل موثر در روند درمان بیماران پرفشاری خون است و این بیماران باید از رژیم غذایی دارای میوه کم کالری، سبزیجات، کاهو، گوجه و خیار استفاده کنند.

وی همچنین توصیه کرد که بیماران پرفشاری خون جداً از مصرف دخانیات پرهیز کنند.

غلامی خاطر نشان کرد: در این راستا در داروسازی بالینی تاکید بر این است که بهترین روش درمان بیماری کدام است و با چه داروها و در چه دوز مصرفی می‌توان نتایج بهتری را کسب کرد.

دارو درمانی بیماری‌های قلب و عروق، مکمل‌های دارویی، دارو درمانی بیماری‌های شایع کودکان، آلرژی دارویی، احیای قلب و عروق، اخلاق حرفه‌ای پزشکی و ملاحظات قانونی در داروسازی، تجهیزات پزشکی از جمله کارگاههایی است که در دومین همایش داروسازی بالینی برگزار می‌شود.

دومین همایش داروسازی بالینی ایران با عنوان تازه‌های دارودرمانی و با حضور بیش از 2هزار نفر از داروسازان و پزشکان سراسر کشور توسط انجمن متخصصان داروسازی بالینی ایران 28تا 30اردیبهشت در مرکز همایش‌های رازی برگزار می‌شود

 یک متخصص پوست و مو گفت: فر کردن و استفاده مکرر از سشوار موجب بروز موخوره می‌شود.

امیر هوشنگ احسانی در گفت‌و‌گو با فارس اظهار داشت: شانه کردن بسیار، بستن مو، فر کردن و بیرنگ کردن مو از عوامل ایجاد کننده موخوره است همچنین استفاده مکرر از سشوار نیز موجب بروز موخوره می‌شود.

وی گفت: مو یک بافت مرده است و ما نمی‌توانیم آسیب‌هایی را که به آن وارد می‌شود را نمی‌توان به طور دائم ترمیم کرد البته فر زدن و بیرنگ کردن مو موجب ضعیف شدن آن می‌شود.

این متخصص پوست و مو اضافه کرد: استفاده از مواد نرم کننده مو و اجتناب از تحریکات شیمیایی مو تنها راه جلوگیری از ایجاد موخوره است.

حسانی ادامه داد: در صورتی که موخوره ایجاد شود، مو هرگز همانند به حالت اولیه ترمیم نمی‌شود و باید مایعات ترمیم کننده موخوره مستقیما به نوک مو زده شوند.

وی افزود: استفاده از روغن‌های چرب کننده نیز کمی در درمان موخوره موثر است همچنین شامپوهایی که حاوی مواد نرم کننده مو هستند نیز این ویژگی را دارند.

این متخصص پوست و مو در خصوص طرز صحیح شستن مو بیان داشت: افراد قدری شامپو در کف دستشان ریخته و سپس آن را به روی موهایشان بمالند؛ از پوست سر شروع به شستن کرده و با نوک انگشتان موها را آرام ماساژ دهند ضمن اینکه از جمع کردن موها به سمت بالا و روی سر و مالش زیاد از حد پرهیز کنند و در نهایت برای خشک کردن مو، از یک حوله خشک و تمیز استفاده شود.

قرنهاست که از آدامس برای تمیز کردن دهان و یا خوشبو کردن تنفس استفاده شده است. اولین روش آدامس سازی در سال 1869 (135 سال پیش) ابداع شد و 59 سال بعد یعنی در سال 1928، آدامس هایی تولید شد که مواد دارویی به آنها اضافه می شد تا هنگام جویدن، مصرف کننده آنها را دریافت کند.
در سال 1991 (حدود 13 سال)، تشکیلات دارویی ( فارماکوپه ) اروپا، طرح استفاده از آدامسی را داد که به کمک آن بیماری های دهانی و یا بیماری های سایر نقاط بدن به کمک موادی که از راه دهان و یا سیستم گوارشی جذب می شوند قابل درمان هستند. با جای دادن مواد دارویی در ترکیبات محلول در آب و یا در ترکیبات محلول در چربی، می توان این داروها را خیلی سریع (در عرض 15-10 دقیقه) پس از شروع جویدن آدامس و یا به کندی (طی ساعت ها) به بدن فرد رساند. از این داروها می توان فلوراید ( برای درمان و کاهش پوسیدگی های دندانی )، کلرهگزیدین (که یک ضد عفونی کننده موضعی است)، نیکوتین ( برای کاهش کشیدن سیگار با دریافت نیکوتین سیگار از طریق جویدن آدامس)، آسپیرین (ضد درد و التهاب)، دیمن هیدرینات (برای بیماریهای روانی – هیجانی)، دیفن هیدرامین (داروی ضد حساسیت)، نیترات میکونازول (درمانگر بیماری قارچی کاندیدیاز یعنی همان برفک دهانی)، آنتی اسیدها (در تسکین و درمان ناراحتی معده)، و کافئین (به عنوان کاهش دهند خواب) را نام برد . جویدن آدامس به ویژه برای کودکان به عنوان روشی برای دریافت داروها بیشتر مورد توجه است.
فنتول
فنتول که یک ماده شیمیایی افزودنی است و بعضاً به آدامس ها افزوده می شود با تأثیر بر پرزهای چشایی و سلول های بویایی، احساس خنکی خوشایندی را در مصرف کننده ایجاد کرده و از تشنگی فرد می کاهد. حتی استفاده از آدامس به جای بزاق مصنوعی در درمان خشکی دهان، ناشی از برخی سرطان ها موفقیت آمیز بوده و بیشتر مورد استقبال بیماران قرار گرفته است.

باید توجه داشته باشیم که جویدن آدامس نباید بر دریافت غذایی تاثیر بگذارد و یا با کاهش حس تشنگی ( به طور کاذب ) ما را از مصرف مایعات باز دارد.

نکات منفی درمورد آدامس که دربرخی مطالعات علمی به آنها اشاره شده است عبارتند از:
1- استفاده از برخی خمیر دندان ها و برخی آدامس ها بیش از خرابی داندان ها ، موجب انتقال و حفظ باکتری هایی می شوند که عفونت ایجاد شده توسط آن باکتری ها در بدن، نهایتاً موجب ایجاد و یا تشدید بیماری های قلبی می شود.
2- جویدن برخی آدامس ها ، موجب افت فشار خون مینیمم و افزایش ضربان قلب در بیماران قلبی شده، و احتمال خطر را در آنان افزایش می دهد.
3- گاهاً جویدن آدامس های شیرین شده با برخی شیرین کننده ها موجب بروز واکنش های حساسیتی در برخی افراد می گردد. ضمناً محققان اعلام کرده اند که جویدن آدامس در بعضی افراد حساس و مستعد، موجب تحریک دستگاه گوارش می شود. به علاوه مطالعه ی دیگر،مؤید بالا رفتن احتمال خطر سرطان زبان در کسانی بود که آدامس های با طعم دارچین، زیاد جویده بودند.
4- مصرف آدامس های حاوی کافئین (ماده تسکین دهنده موجود در قهوه) ممکن است به قدری بر خواب افراد اثر کند که موجب بی خوابی آنان شود.
علاوه بر ضررهایی که عده ای از محققان برای جویدن آدامس ذکر می کنند، مواردی از پَریدن آدامس به ریه افراد و خطرات عدیده ی برای آن ذکر شده است. برخی از محققان بیان کرده اند که جویدن آدامس برای کسانی که قرار است بیهوشی قبل جراحی داشته باشند بسیار خطرناک است و همین کار ممکن است باعث مسدود شدن ریه شود. بنابراین افرادی که قرار است جراحی لوزه داشته باشند، باید از جویدن آدامس در روز جراحی خودداری کنند. همچنین جویدن آدامس قبل از جراحی گوارشی با افزایش ترشحات گوارشی ، احتمال خطر را افزایش می دهد.

نکات مثبت درمورد آدامس، که دربرخی مطالعات علمی به آنها اشاره شده است عبارتند از:
1- بهبود حافظه ی عملی و افزایش توان یادگیری کوتاه مدت و بلند مدت. نکته ی قابل توجه دیگر این که برخی از محققان اعلام داشته اند که ، جویدن آدامس بخش جلوی شبکه ی کورتکس مغزی را فعال تر کرده و موجب پردازش بهتر اطلاعات مغز انسان می شود.
2- محققان معتقد هستند که نه تنها عضلات دهانی، بلکه فعالیت عضله ی زبان نیز، هنگام جویدن آدامس افزایش می یابد و به دفع مواد سمی گروهی ازعضلات بدن کمک می کند.
3- نتایج بعضی دیگر از تحقیقات، نشانگر تأثیر مثبت جویدن آدامس در کاهش موارد ریفلاکس بوده است. ضمناً جویدن آدامس در حین پیاده روی، از بازگشت اسید معده به مری جلوگیری می کند.
4- به نظر برخی ازمحققان ، استفاده از آدامس موجب کاهش احتمال خون ریزی لثه و تشکیل پلاک های دندانی می شود.
5- جویدن آدامسی که حاوی گزیلیتول و یا سوربیتول ( انواعی از قندها که دارای بنیان های الکلی شیمیایی با جذب کند بوده و از آنها برای ساخت مربای دیابتی ها استفاده می شود) باشد، نه تنها به رشد باکتری ها کمک نکرده و باعث افزایش پوسیدگی دندان ها نمی شود، بلکه به کاهش پوسیدگی نیز کمک می کند. اثر جویدن آدامس های گزیلیتول و فلوراید، حتی از محلول های کلرهگزیدین و آمین فلوراید هم بهتر بود، گرچه استفاده از مسواک و خمیردندان در جلوگیری از پوسیدگی دندان تأثیر بهتری داشت.
مطالعاتی حتی بر روی سالمندان هم انجام شد و نتیجه این بود که، جویدن آدامس در سالمندان ساکن خانه های سالمندان، موجب بهبود سلامت دهان و دندان آنها می شود.
6- برخی محققان بر این باورند که، گزیلیتول در جلوگیری از اوتیت میانی ( گوش درد ) در افرادی که به دفعات از آدامس های حاوی این ماده جویده باشند،موثر است.

در کل جویدن آدامس های بدون قند به صورت متناوب ( و نه دایمی) می تواند اثرات مفید را به همراه داشته باشد؛ گرچه جویدن طولانی مدت و یا عادت شدن جویدن آدامس قابلیت تایید قطعی ندارد. در ضمن باید توجه داشته باشیم که جویدن آدامس نباید بر دریافت غذایی تاثیر بگذارد و یا با کاهش حس تشنگی ( به طور کاذب ) ما را از مصرف مایعات باز دارد.