مطالب به درد بخور و تجربیات شما از " بارداری ، زایمان و بعد از زایمان "

برای زور زدن در زایمان طبیعی مثل این میمونه که بخواین دفع داشته باشید یعنی فشار رو مقعد هست نه وازن

سلام اسما جان ینی چی مواد قندی روند زایمان را سریع تر میکند ؟؟؟ینی هرچی شیرینی بخوریم اسانتره؟؟

چگونه تنفس به زایمان کمک می کند؟

تنفس منظم در زایمان مقدار اکسیژن مفید برای شما و جنینتان را به حداکثر می رساند. همچنین روش های تنفسی می تواند به شما در تحمل درد و انقباضات عضلانی کمک کند.
زمانیکه شما عصبی، هیجانزده و وحشت زده هستید، تنفس شما سریع و سطحی می شود. شانه های شما به سمت بالا کشیده شده و عضلات شانه ها و گردنتان سفت و محکم می شود. هنگامی که مضطرب می شوید، تنفس تندتر می شود و شما هوا را سریعتر به درون شش های خود کشیده وسپس آنرا با بازدم های کوتاه و تند بیرون می دهید.
تنفس سریع هنگام اضطراب باعث می شود که مقدار اکسیژن دریافتی شما و جنینتان کاهش یابد. ممکن است سرگیجه داشته باشید و احساس کنید که برخودتان کنترل ندارید. احساس سوزن سوزن شدن درانگشتان شما شروع می شود و در دهانتان احساس بی حسی می کنید. همه این موارد، واکنش های طبیعی بدن هنگام مواجهه با وضعیت های استرس زا و نگران کننده می باشد و در تمامی افراد رخ می دهد. بدن از این واکنش ها به سرعت احساس خستگی کرده و نمی تواند این وضعیت را بمدت طولانی ادامه دهد. در زمان زایمان، باید تمام تلاش خود را برای حفظ حداکثر انرژی و رساندن اکسیژن کافی به جنینتان انجام دهید، تا جنین با دریافت اکسیژن کافی بتواند فشار و استرس زایمان را تحمل کند. تنفس منظم می تواند در انجام این کار به شما کمک کند.
الگوهای تنفسی برای زایمان
برای لحضه ای چشم های خود را بسته و به تنفس خود تمرکز کنید و به نظم در تنفس تمرکز کنید. هوا را به درون کشیده و سپس بعد از وقفه ای کوتاه آنرا بیرون دهید. اندازه وعمق دم و بازدم برابر است.
تنفس خود را منظم نگهدارید. اجازه ندهید، دم شما طولانی تر از بازدم باشد. درهرصورت،اگر مدت دم و بازدم متفاوت باشد، بازدم بایستی طولانی تر از دم باشد.
در زمان انقباضات عضلانی شدید هنگام زایمان احساس می کنید که تنفس شما ازعمق کمتری برخوردار است. تا زمانی که تنفس شما به نفس نفس زدن و تنفس اضطرابی تبدیل نشود، عمیق نبودن تنفس هیچگونه ایرادی ندارد.
روش های ساده تنفسی
روش های ساده تنفسی می تواند به شما در تمرین روش های آرام بخش هنگام زایمان کمک کند. سعی کنید از روش های زیر پیروی کنید:
به کلمه �آرامش داشتن� فکر کنید. این کلمه را به دو قسمت تقسیم کنید، �آرامش� و �داشتن�. اکنون سعی کنید این تمرین را انجام دهید. زمانیکه هوا را به داخل می کشید به �آرامش� و زمانیکه هوا را بیرون می فرستید به �داشتن� فکر کنید. به ذهن خود اجازه ندهید تا از تکرار کلمه �آرامش داشتن� هنگام تنفس دور شود. زمانی که هوا را از ریه های خود خارج می کنید، سعی در خارج کردن هرگونه ناراحتی و استرس از بدن خود باشید. به عضلاتی که فکر می کنید با وجود تنش ها منقبض شده اند، تمرکز کنید. کلمه �داشتن� را با هر بار بیرون دادن هوا به یاد داشته باشید. تمرکز به بازدم مهم است و دم بخودی خود انجام می شود.
همچنین می توانید از روش نفس کشیدن شمرده استفاده نمایید. یعنی زمانیکه هوا را به درون می کشید، به آرامی تا سه یا چهار ( یا هر شماره ای که بنظر شما آسان تر می رسد) بشمارید و زمانیکه هوا را به خارج می فرستید دوباره تا سه یا چهار بشمارید. ممکن است احساس کنید که شمارش تا 3 برای دم و 4 برای بازدم راحت تر است.
سعی کنید تا هوا را از طریق بینی به داخل کشیده و از طریق دهان آنرا خارج کنید. سعی کنید تا هوا را به آرامی از دهانتان خارج کنید. یعنی دم از راه بینی و بازدم از دهان. بسیاری از خانم ها خارج ساختن هوا را با آواهایی مثل اووووو یا آآآآآآآآآآه کمک کننده می دانند. در میان انقباضات جرعه ای آب بنوشید تا از خشک شدن زبانتان جلوگیری شود.
همراهی با تنفس
در هنگام زایمان شما انقباضات دردناکی دارید،خسته شده و احساس می کنید زایمان به پایان نمی رسد، در این وضعیت تنظیم تنفس و استراحت در هر دم و بازدم کار دشواری بنظرمی رسد. در این مرحله داشتن یک همراه برای کمک و پشتیبانی تنفس شما ضروری است . او می تواند با همراهی در دم و بازدم با شما، تنفس شما را ثابت نگهدارد.
شما و همراهتان باید چشم در چشم به یکدیگر نگاه کنید، او می تواند دست شما را گرفته یا دست خود را روی شانه شما قرار دهد تا تکیه گاهی برای شما باشد. سپس همانطور که او به آرامی از طریق بینی هوا را به درون کشیده و از دهان به سمت صورت شما می دمد، شما می توانید الگوی تنفس او را دنبال کنید. این عمل را در دوران بارداری تمرین کنید.
انجام این کار ممکن است برای شما عجیب باشد و یا از انجام آن خجالت کشیده و به خنده بیافتید. در هر صورت هنگام زایمان و زمانی که احساس خستگی می کنید و گمان می کنید که دیگر نمی توانید ادامه دهید، همراهی در تنفس می تواند بسیار کمک کننده باشد.
تنفس و فشار آوردن برای خارج کردن نوزاد
در مرحله دوم زایمان، زمانیکه به جنین برای ورود به دنیای خارج فشار می آورید! گاهی اوقات به خانم ها گفته می شود که نفس خود را حبس کرده و تا جایی که می توانند فشار دهند. این عمل امروزه پیشنهاد نمی شود. شواهدی بر فواید حبس نفس و فشار آوردن از این طریق برای شما و جنینتان وجود ندارد و ممکن است خطرهایی را نیز در برداشته باشد. می توانید هنگامی که احساس می کنید انقباض بعدی در راه است، نفس عمیقی بکشید و هنگام فشار آوردن به آرامی نفس خود را خارج نمایید.
مطابق نیازتان عمل کنید، با هر انقباض به تعدادی که احساس می کنید درست است فشار بیاورید. شما ممکن است سه تا پنج مرتبه فشار آوردن برای هر انقباض را برای خود انتخاب کنید و در این میان چند بار دم و بازدم داشته باشید.
تنفس و فشار ندادن
گاهی اوقات خانم های باردار هنگام زایمان و پیش از اینکه دهانه رحم آماده زایمان باشد، احساس می کنند که بایستی برای خروج نوزاد فشار بیاورند. در این حالت بنابر آمادگی دهانه رحمی، پزشک یا ماما ممکن است از شما بخواهد که فشار را متوقف کرده تا دهانه رحم آمادگی کافی برای زایمان را پیدا کند.
شما می توانید با تغییر وضعیت مثل چرخیدن و یا قرار گرفتن در حالت چهار دست و پا یا هر روشی که مورد تایید پزشک یا ماما باشد بر اوضاع مسلط شوید و تا آماده شدن دهانه رحم بر انقباضات خود کنترل داشته باشید.
زمانیکه انقباض شروع می شود، چهار بار تنفس کوتاه بکشید، سپس بسرعت هوا را به داخل ریه های خود بفرستید، دوباره چهار بار نفس کوتاه و به این ترتیب ادامه دهید.
شما می توانید همراه با تنفس های کوتاه خود این جملات را تکرار کنید: من نباید فشار بیاورم و در فواصل انقباضات بطور معمولی تنفس کنید.
با آشنایی با این روش ها و تمرین آنها در دوران بارداری این امکان را خواهید داشت که زایمان راحت تری داشته باشید. علاوه بر اینکه راه تمرکز بر نفس کشیدن که یکی از گام های اساسی برای ایجاد آرامش در این دوران است را نیز فراگرفته اید.
زمانیکه انقباض شروع می شود، چهار بار تنفس کوتاه بکشید، سپس بسرعت هوا را به داخل ریه های خود بفرستید، دوباره چهار بار تنفس کوتاه و به این ترتیب ادامه دهید.

مزایا و معایب زایمان به روش های سزارین و طبیعی

زایمان به طور کلی به دو صورت است. این مطلب را فراموش نکنیم که زایمان یا طبیعی است یا سزارین. در زایمان طبیعی برای اینکه مادر آرامش داشته باشد، می‌توانیم کمک‌هایی به او بکنیم. از آن جمله تزریق مُسکن به مادر در حین داشتن درد که باعث می‌شود مادر، دردها را بهتر تحمل کند و اذیت نشود. روش دیگر، زایمان باروش سزارین است که در واقع به معنی شکافتن شکم و ایجاد یک برش بر روی رحم زن باردار به منظور خارج کردن جنین از داخل رحم می باشد.
به هر حال کسب آگاهی از روش های زایمان برای مادران آینده در خصوص مسائل ضروری مثل : مراقبتهای بارداری، انواع مسکن های مورد استفاده، مکان و نوع زایمان، که نیاز به تصمیم گیری و مراقبت دارند، ضروری به نظر می رسد.
زایمان ‌‌سزارین:
سزارین در واقع پروسه ایمنی است و میزان عوارض جدی در آن بی نهایت پایین است . با اینحال خطرات شخصی آن بیشتر از زایمان طبیعی است.
عوارضی که ممکن است فرد را تهدید کند عبارتند از : عفونت مثانه یا رحم – آسیب به سیستم ادراری – آسیب به جنین .
همچنین سزارین ممکن است در بارداری های بعدی مشکلاتی ایجاد کند. مواردی که ممکن است در بارداری بعدی ریسک بالایی داشته باشند،عبارت اند از:
1-جفت سر راهی
2-رشد جفت در عضله رحم: که بعد از خروج جنین، به سبب سخت جدا شدن جفت از رحم، موجب خونریزی بعد زایمان و در بعضی موارد نیاز به درآوردن رحم می شود.
همه اعمال جراحی دارای ریسک هستند، عوارض بیهوشی ممکن است شامل : حساسیت به داروها، و مشکلات تنفسی باشد.
خطرات جراحی بطور کلی عبارتند از: خونریزی – ایجاد لخته در عروق پا یا لگن – عفونت – ایجاد چسبندگی در داخل شکم و لگن.
چرا این عمل انجام می شود؟
تصمیم به انجام این روش ممکن است به پزشک زنان ، محل زایمان ، زایمان های قبلی یا تاریخچه بیماری های خانم باردار بستگی داشته باشد.به هر حال در برخی موارد به دلیل حفظ سلامت جنین و مادر این روش توصیه می شود.

1- دلایل جنینی:
ضربان غیر طبیعی قلب جنین ، پوزیشن غیر طبیعی جنین در رحم (مثل عرضی بودن یا عدم تطابق سر جنین با لگن مادر)
مشکلات تکاملی جنین ( مثل تجمع مایع مغزی در سر جنین) یا اشکالات مهره ای و نخاعی و یا بزرگ بودن شکم ، که البته نوع زایمان تاثیری در عاقبت جنین نخواهد داشت.
چند قلویی (سه قولویی و بعضی موارد دوقولویی) که البته بسته به مهارت پزشک ممکن است زایمان به صورت طبیعی نیز پیشنهاد شود.

2- دلایل بارداری :
ضایعه فعال عفونت تبخالی ( فیبروم بزرگ در ناحیه تحتانی رحم ) وجود بدخیمی دهانه رحم
عفونت HIV(ایدز)در مادر
جراحی رحمی قبلی(مثل جراحی فیبروم و سزارین قبلی)البته در موارد قبلی، ریسک کمی برای پارگی رحم وجود دارد. بنابراین بهتر است قبل از تصمیم به زایمان طبیعی، با پزشکتان در مورد فواید و خطرات اینکار، مشورت کنید.
بیماری شدید مادر(مثل بعضی موارد بیماری قلبی ومسمومیت حاملگی)

3- مشکلات جفت یا بند ناف :
سر راهی بودن جفت(placenta previa)
جدا شدن پیش از موعد جفت از دیواره رحم(دکولمان)
خروج بند ناف از دهانه رحم پیش از تولد جنین(پرولاپس بند ناف)

4-وجود اشکالاتی در زایمان طبیعی
عدم تطابق سرو لگن بدلیل بزرگی سر یا کوچک بودن لگن
وقتی سیر زایمان طبیعی طولانی یا متوقف شود
وقتی جنین خیلی بزرگ باشد(باکروزومی)
حالت غیر طبیعی جنین(اولین عضوخروجی، صورت، چانه یا پیشانی باشد)که ممکن است نیاز به سزارین باشد.

انتخاب سزارین توسط خانم باردار :
از آنجایکه سزارین امروزه ایمن ترشده و بیشتر انجام می شود وزنان نقش فعالتری در مراقبت های مامایشان بر عهده گرفته اند، این مسئله مطرح شده است که زنان باید قادرباشند تا سزارین دلبخواهی را انتخاب کنند. دلایلی که مادران تمایل به سزارین دارند، شامل اجتناب از آسیب های کف لگن، کاهش ریسک آسیب به جنین، اجتناب از شک و تردید ودودلی و جلوگیری ازدرد زایمان طبیعی و بی دردسری آن است.

مسایل اخلاقی:
انجام سزارین دلبخواهی، از نظر اخلاقی مسایلی را بدنبال خواهد داشت که مورد تردید است. بنظر می رسد مادر باید حداقل از مزایا و معایب روش های زایمان اطلاع داشته باشد، آن دسته از مادرانی که هنگام زایمان طبیعی به مشکل برخورد کرده اند، ممکن بود از سزارین بهره بیشتری ببرند و یا بلعکس.

ناخوشی مادر ضمن سزارین:
ناخوشی مادر بدنبال سزارین حدوداً 2 برابر زایمان طبیعی مشاهده شده است . در مطالعه villaو همکارانش درسال 2007 دلایل عمده ناخوشی مادر، عفونت های زایمانی، خونریزی و ترومبو آمبولی ( لخته شدن خون در سیاهرگ ها) تشخیص داده شد.
در مطالعه سال 1997دیده شده که بروز پارگی مثانه بدنبال سزارین، 4/1در 1000بوده وآسیب حالب، 3/0در1000بوده است اگر چه آسیب مثانه، بلافاصله تشخیص داده می شود، ولی آسیب حالب ممکن است دیرتر تشخیص داده شود.
همه این ناخوشی ها، همراه با افزایش زمان بهبودی (ریکاوری) در بیمارستان، منجر به افزایش هزینه ها نسبت به زایمان طبیعی می شود. متوسط زمان بستری شدن در بیمارستان بعد از سزارین 4-2روز است. البته راه رفتن بیمار در روزعمل به بهبودی سریعتر کمک می کند و بسیاری از بیماران می توانند فردای روز عمل مرخص شوند.

سزارین در واقع پروسه ایمنی است و میزان عوارض جدی در آن بی نهایت پایین است. با اینحال خطرات شخصی آن بیشتر از زایمان طبیعی است
زایمان طبیعی:
بطور کلی زایمان طبیعی یک فرایند کاملا طبیعی است و فقط نیاز به اقدامات پیشگیری و حمایتی دارد و نسبت به زایمان سزارین دارای مزایای بیشتری هم برای مادر و هم برای جنین و نوزاد می باشد.
روش بی حسی موضعی یا اپی دورال
روش بی حسی موضعی یا اپی دورال که در تمام زایمان های طبیعی بدون درد (مثل هیپنوتیزم، زایمان در آب، طب سوزنی) استفاده می شود.

بی حسی موضعی:
8 تا 10 جلسه آموزش نفس کشیدن، به شما کمک می کند تا هنگام انقباض ها، واکنش درستی داشته باشید. دهانه رحم به هنگام زایمان باید 10 سانتی متر باز شود، و زمانیکه به اندازه 4 سانتی متر باز شد به شما اپی دورال تزریق می شود، در این صورت شما فقط دردهای اولیه را که اصلاً جدی و آزار دهنده نیست را متحمل می شوید. البته قبل از تزریق این ماده، داروهایی برای تحمل دردهای اولیه به شما داده می شود.
با ورزش هایی که دردهای قبل از تزریق را کنترل می کنند مثل ریلکسشن، تمرین تنفسی و بعضی حرکات های ورزشی یوگا براحتی می توان دردهای اولیه را تخفیف داد و یا از بین برد.
اپی دورال در خارج از لایه ای که مایع نخاعی را در بر گرفته تزریق می شود. در این صورت ریشه های عصبی که درد را به مغز منتقل می کند از کار افتاده و باعث می شود تا شما دردی احساس نکنید. این تزریق بعد از بیست دقیقه اثر می کند.
تنها تفاوت مهم این است که طول زمان فاز دوم زایمان از زمان بازشدن کامل دهانه رحم تا زمان خروج جنین حدود 25 دقیقه نسبت به حالت بدون بیحسی افزایش می یابد.
ریسک عوارضی چون عفونت و تجمع خون و آسیب های عصبی در محل تزریق فوق العاده نادر است.
عوارض کلی زایمان طبیعی :
1-اپی زیوتومی : یک برش جراحی در ناحیه پرینه یا میاندوراه (ناحیه عضلانی بین واژن و مقعد) است و قبل از انجام برش بیحسی موضعی داده می شود. اگر ماما یا پزشک تشخیص دهد که نیاز به گشاد کردن واژن به وسیله برش وجود دارد، این کار را انجام می دهد که سبب تسهیل زایمان وجلوگیری از پارگی های شدید می شود. استفاده از این روش ممکن است در زایمان اول ودوم لازم باشد. این برش به دو صورت خط وسط و جانبی داده می شود.
ترمیم اپی زیوتومی،معمولاً 1 تا 3هفته طول می کشد و عوارض آن، شامل خونریزی، عفونت، درد ازهم گسیختگی زخم است.
2-آسیب(تروما)های زایمانی: در بررسی گروهی از زنان 2 ماه پس از زایمان طبیعی، مشاهده شد که آنها نسبت به خانم هایی که زایمان سزارین انجام داده اند، به میزان بیشتری دچار مشکلات ادراری و درد هنگام نزدیکی و اجابت مزاج بوده اند.
3-عفونت : عفونت در محل اپی زیوتومی یا عفونت لگنی در صورت طول کشیدن سیر زایمان یا طولانی شدن پارگی پیش از موعد کیسه آب رخ می دهد.
4-تجمع خون در محل پارگی : در صورت موفق نبودن پزشک در توقف خونریزی(که نیاز به تخلیه دارد) رخ می دهد.
5-اختلال عملکرد کف لگن : در زایمان های سخت، بدلیل تحت فشار قرارگرفتن وآسیب عضلات، اعصاب و بافت های لگنی، موجب افتادگی مثانه و یا بی اختیاری ادراری در مواقع استرس می شود.
6-خونریزی بعد زایمان : این عارضه ممکن است در صورت طولانی شدن سیر زایمان و جمع نشدن رحم به طور طبیعی وهمچنین گیر کردن سر جنین در داخل لگن وپارگی رحم، ایجاد شود.
7-آسیب به اعصاب پا : این عارضه در اثر طولانی قرارگرفتن پاها روی تخت زایمان، در زایمان های سخت ایجاد می شود که معمولاً درعرض 6ماه بهبود می یابد.
8-آسیب جنین : خطر عفونت جنین هم در زایمان های طولانی زیاد می شود و ممکن است در اثر استفاده از وسایل کمکی جهت خروج سر ( فورسپس یا وکیوم )، آسیب های جنینی ایجاد شود. حالت ورم سر جنین؛ ممکن است در اثر قرار گرفتن طولانی مدت سر در کانال زایمان ایجاد شود.
9-گیر کردن شانه جنین: برای زنانی که قد کوتاهی دارند یا دیابت بارداری دارند یا مشکلات لگنی قبلی داشته اند و یا موقع استفاده از وسایل کمکی برای خروج سر جنین ( فورسپس یا وکیوم )، احتمال گیر کردن شانه جنین حین خروج از واژن وجود دارد، که می تواند سبب آسیب های واژن و خونریزی بعد از زایمان شود، همچنین ممکن است در جنین آسیب های شانه و اعصاب بازویی را ایجاد کند. اگر چه در سال اول زندگی درمان می شود ولی حالت خوشایندی نیست. البته تکنیک هایی وجود دارد که ضمن زایمان طبیعی از این مسئله جلوگیری کرد.
10-نارسایی دهانه رحم: در صورتی که دهانه رحم در زمان زایمان آسیب ببیند، ممکن است در بارداری های بعدی ، رحم نتواند بخوبی جنین را نگه دارد.

عوامل موثر در زایمـان زودرس
در حدود 60 تا 70 درصد تولدهای زود هنگام ناشی از زایمان زودرس یا پارگی غشاها بوده و در سایر موارد اغلب ناشی از عوارض طبی مثل فشارخون حاملگی و خون ریزی جفتی می باشد. برای درمان و پیشگیری موفق لازم است زنان در معرض خطر شناسائی شوند.
سن، وضعیت اقتصادی و مراقبت های بارداری از عوامل تاثیر گذار بر زایمان زودرس هستند. در زنان جوان، ارتباط جنسی و عفونت واژینال و در زنان مسن تر بی نظمی های رحمی ، نقش بیشتری دارند. بیماران با وضع اقتصادی پائین و مراقبت های بارداری ناکافی نیز در معرض خطرند. تعداد زایمان های زودرس و نوزادان کم وزن در زنان سیاهپوست که ازوضعیت اقتصادی ضعیف تری برخوردارند بیشتر مشاهده می شود.

سابقه زایمان زودرس
زایمـان زودرس در حـاملگی اول احتمـال آن را در حـاملگی هـای بعـدی دو بـرابـر می کـند و زایمـان زودرس در 2 حـاملگی اول شـانس آنـرا در حاملگی سـوم 3 بـرابـر می کـند. بـرعکـس، ختـم مـوفـق بـارداری احتمـال زایمـان زودرس، در بـارداری هـای بعـدی را کاهـش می دهـد. 16 درصد تـولـدهای زودهـنگام در کسـانی رخ مـی دهـد کـه سـابقـه ایـن حـالت را داشـته انـد.

عفونت ها
در برخی افراد اگر آزمایش ادرار انجام شود، میکروب و باکتری دیده می شود بدون اینکه علامتی داشته باشند. اصطلاحاً در پزشکی به این حالت باکتریـوری بدون علامـت گـفته می شـود. باکتریوری بـدون علامت خطر زایمان زودرس را 2 برابر می کند.
برخی بیماری ها مانند دیابت، ژنژویت (عفونت لثه شدید) لوپوس، آسم شدید، هپاتیت، بیماریهای روده، عفونت کلیوی، عفونت ریوی، ضربه به شکم، جراحی شکم مانند آپاندیس در بارداری، خطر زایمان زودرس را بیشتر می کند.
اگر کسی عفونت کلیوی درمان نشده داشته باشد 30درصد خطر زایمان زودرس و عفونت ریه 25درصد خطر زایمان زودرس را بالا می برد. مالاریا و تب تیفوئید هم 50درصد خطرافزایش زایمان زودرس را افزایش می دهند.

عوامل دیگر
همچنین کوتاهی قد ، حاملگی دو قلو و یا چند قلو، وزن کم قبل از بارداری، مصرف سیگار-الکل و کوکائین، خونریزی واژینال در بیش از یک تریمستر، فاکتور های ژنتیکی، کار سخت و طولانی مدت و استرس زیاد منجر به زایمان زودرس می شود.

راه هـای پیشگیـری
زنان در معرض خطر باید تحریکات جنسی را کاهش دهند. از کار سنگین پرهیز کنند و زمان استراحت خود را افزایش دهند. هر 1 تا 2 هفته ویزیت و بررسی های روتین باید انجام شود. این بررسی ها شامل وزن، فشار خون، مقدار گلوکز و آلبومین ادرار و ارتفاع رحم و همینطور ضربان قلب جنین می باشند.
اگرمادر به مشکلات طبی مثل فشار خون بالای حاملگی مبتلا باشد و جنین قادر به زندگی باشد، آنگاه زایمـان انجـام شـده و نـوزاد به دنیـا آورده می شـود.
بهترین راه برای پیشگیری از زایمان زودرس، شناخت علایم آن است.
علایم زایمان زودرس
* انقباضات منظم رحمی(۴ بار یا بیشتر در ساعت). گاهی این انقباضات بدون درد می باشد و فقط سفتی و فشردگی در عضلات رحم ایجاد می شود.
* درد های شکمی مانند درد های دوران پریود.
* افزایش و یا تغییر واضح در ترشحات واژینال و یا خونریزی واژینال.
* پارگی کیسه آب و دفع مایع روشن از واژن.
* درد و فشار در قسمت انتهایی کمر.
* تورم ناگهانی و یا شدید در پا، دست و صورت.
* تغییر واضح در حرکت جنین.
* تب، لرز، استفراغ و سر درد شدید.
* گاهی درد معده که به هیچ وجه برطرف نمی شود و گاهی همراه با اسهال می باشد.
در صورت مشاهده یکی از علایم فوق حتما با پزشک خود تماس بگیرید.

چه چیزهایی باعث می شود که زایمان بطور طبیعی آغاز شود؟
اگر چه مراحل پیچیده ای باعث شروع مرحله زایمان می شوند و هنوز بطور کامل شناخته نشده اند، ولی محققین معتقدند که مهمترین عامل شروع کننده مرحله زایمان، موج هورمون های رها شده از طرف جنین است. این موج هورمونی که شش ها و سیستم هضم غذا را برای زندگی در خارج از رحم آماده می کند، آمادگی جنین را برای زایمان نشان می دهد. در واقع رحم مادر به این علائم واکنش نشان داده و با تغییر عضلات رحمی، دهانه رحم آماده باز شدن می شود. به زبان ساده تر، زمانی که مادر بطور طبیعی وارد مرحله زایمان می شود، نشان دهنده این موضوع است که جنین و بدن مادر برای زایمان آماده هستند.

ایمن ترین زمان برای زایمان است؟
زمانی که جنین به رشد کامل می رسد با چرخش های مختلف خود را در مسیر زایمان قرار می دهد و زایمان بطور طبیعی آغاز می شود. البته ممکن است مراحل رشد و آمادگی زایمان در نوزادان مختلف، متفاوت باشد. در واقع صحیح ترین نشانه قابل اعتماد برای زایمان ایمن، شروع زایمان خواهد بود. یعنی زمانیکه دوره کامل بارداری به طورطبیعی طی شده باشد.
بطور کلی، دوره کامل بارداری بین هفته های 37 تا 42 می باشد. برهمین اساس زایمان ایمن معمولاً در هفته چهلم بارداری تخمین زده می شود.
تحقیقات نشان می دهند: نوزادانی که بین هفته های 36و 38 بدنیا می آیند، جدا از اینکه که زایمان طبیعی باشد یا غیر طبیعی، نسبت به کودکانی که بعد از هفته 39 بدنیا آمده اند، بیشتر در معرض خطرات گوناگون قرار می گیرند. به همین دلیل زایمان غیر طبیعی با نقشه قبلی، هرگز نباید قبل از هفته 39 صورت گیرد، مگر به دلایل پزشکی.

چرا بسیاری از خانم های باردار زایمان غیر طبیعی را تجربه می کنند؟
دلایل بسیاری از جمله پزشکی، اجتماعی و انتخابی در زایمان غیر طبیعی موثر هستند. این موارد شامل:
- نداشتن آگاهی کافی درباره خطرات و فواید زایمان غیر طبیعی .
- تعداد قابل توجهی از خانم های باردار دانش کافی راجع به دوره کامل بارداری ندارند.تحقیقاتی که بر روی مادران باردار انجام شده است، نشان می دهد که از هر چهار خانم باردار یک نفر معتقد است که جنین با رسیدن به هفته 34 – 36 دوره کامل رشد را طی کرده و زایمان در این زمان برای جنین ایمن است. درصورتیکه زایمان قبل از هفته 39 بدون دلایل روشن پزشکی، زایمان ایمنی نیست.
- کلاس هایی که خطرات، فواید و روش های زایمان غیرطبیعی را آموزش می دهند، اغلب تمایل مادران باردار به زایمان غیر طبیعی را کاهش می دهد.
- نبود هماهنگی لازم درتصمیم گیری مشترک درباره زایمان غیر طبیعی
- تصمیم گیری مشترک، مرحله ای است که پزشک درمورد انتخاب ها، نتایج و احتمالات گوناگون با مادر گفتگو می کند و مادر نیز از ارزش ها و باورهایی که به آنها معتقد است، پزشک خود را مطلع می سازد.
- بسیاری از خانم هایی که با زایمان غیرطبیعی موافقت می کنند، درمورد دلایل انتخاب این روش، آگاهی لازم را ندارند و معتقدند که زایمان غیرطبیعی را به دلایل پزشکی انجام داده اند، در صورتیکه شواهدی برای اثبات آن وجود ندارند.
- بررسی دیگری، نشان می دهد که بیش از نیمی از خانم هایی که به روش غیر طبیعی زایمان کرده اند، درباره ایمنی زایمان غیرطبیعی اطلاعات کافی ندارد.
- معمولا داشتن برنامه مشخص برای روز زایمان، برای خانم های باردار خوشایند است و این امکان را به آنها می دهد تا از قبل، برنامه مشخصی را برای شخصی که قرار است بعد از زایمان برای مراقبت از نوزاد به مادر کمک کند، تعیین نمایند.
- هنگامیکه پزشک از پیش روز زایمان را مشخص می کند، به سادگی می تواند برای اشخاص مورد نیاز در امر زایمان برنامه ریزی کند.
- برخلاف اعتقاد عموم، زایمان های انتخابی (غیرطبیعی) می تواند باعث بستری شدن نوزاد در بخش مراقبت های ویژه نوزادان شود و مخارج بیشتری را به والدین تحمیل کند. انتخاب زایمان سزارین، خصوصاً برای مادرانی که اولین زایمان خود را انجام می هند، علاوه بر خطرات حاصل از جراحی برای مادر و طولانی تر شدن زمان بهبود نسبت به زایمان طبیعی، بر انتخاب روش زایمان های بعدی نیز تاثیر گذار است.
خوشبختانه امروزه، زایمان هایی که دوره کامل بارداری خود را طی کرده اند با موفقیت انجام می شود و بدنیا آمدن نوزاد با بیماری های خطرناک و بروز آسیب هنگام زایمان، کمتر مشاهده می شود . یکی از روش هایی که پزشکان یا ماماها برای پایین آوردن خطرات احتمالی پیشنهاد کنند، زایمان غیر طبیعی است. اینکه کدام خانم باردار حتماً باید زایمان غیرطبیعی انجام دهد به صورت صد در صد قابل پیش بینی نیست. در نتیجه از هزاران زایمانی که به روش های غیر طبیعی صورت می گیرد، تنها ممکن است از احتمال یک مرگ یا صدمه جدی پیشگیری شود. در صورتیکه تمامی آنها و نوزادانشان با خطرات زایمان غیر طبیعی رودررو هستند.