جنین اهدایی آری ...اسپرم یا تخمک اهدایی خیر....؟

سرکار خانم سایه

از توجه شما تشکر میکنم وهمچنین توضیحاتی که از جانب بنده به دوستان ارائه دادید به دلیل عدم وقت کافی و دسترسی به اینترنت عرض میکنم که اگر کسی بخواهد که جوانب مختلف نظرات دوستان رو با دلیل و منطق بررسی کند وپاسخ بدهد بنده استقبال میکنم که شاید کمی از بار روی دوش من کم شود.

من با صحبتهای شما موافقم ونکات جالبی رو در مورد بچه و اقایون وشیوه اظهار نظرات در این سایت مطرح کردید که با عنوان کردن این نکات به اتهامات بسیاری علیه بنده پاسخ فرمودید جاداره عرض کنم چون در این تاپیک آقایون شرکت نمیکنند تصمیم دارم که وبلاگی رو ایجاد کنم تا اظهار نظرها وبحث عمومی تر بشود.

از سرکار خانم مریم هم تشکر دارم به خاطر اظهار نظرشون ولی پاسخ دوستان رو در مورد فرمایشات ارزشمندتون کافی میبینم .

سرکار خانم رزا

جدای از اینکه خانم سایه به پست شما پاسخ دادند من چند نکته رو باید خدمت شما عرض کنم.


اول از همه بسیار ممنون هستم که صحبتهای من رو چند بارخوندید چون برخی نخونده من رو متهم میکنند. وبسیار خوشحال هستم که مشکل باروری تون حل شده است.

بنده کسی رو ملزم به کاری... یا مجبور... نکرده ام آیا واقعا من همه رو وادار کردم که از نظر من پیروی کنند؟؟؟؟؟؟؟

ودوم اینکه فرمودید که از نزدیک با مساله اهدای جنین آشنا هستید ومراحلش رو دیدید.

انتظار ندارم که بگید از اهدا استفاده کردید یا خیر .ولی فکر نمی کنید به جای اینکه از من بخواهید که بحث رو تموم کنم اگر از اهدا استفاده کردید بهتره که شما هم نظرات خودتون رو به دوستانتون بگید وبا دلیل منطقی یا حتی احساسی صحبتهای من رو رد کنید.

در فرمایشاتتون چند بار به "حل شدن مشکل " اشاره فرمودید مثلا حل شدن مشکل من ومشکل شما .به نظر بنده هر مشکلی رو میشود از چند راه حل کرد.مهم این هست که راه حل ، بهترین ، عاقلانه ترین ومنصفانه ترین راه باشد .حتما شما هم تصدیق میفرمایید.

من از صحبتهای شما فهمیدم که سربسته به بنده میفرمایید که کسانی هستند که از حرفهای بنده افسرده میشوند .البته به جای خود در این مورد هم خواهم نوشت.اما درمورد لزوم نداشتن بحث تاپیک و اینکه مساله شخصی هست بارها پاسخ دادم وکم ننوشتم وسرکار خانم سایه هم نکات خوبی رو گفتند.

سرکار خانم ملیکا


بااحترام فراوان به نظرات شما عرض میکنم که فرمایشات شما اصلا دخالت نیست وبنده هم شخصا از شما دعوت میکنم که در بحثها حضور داشته باشید و دلایل شخصیتون رو بنویسید حتما بسیار سودمند خواهد بود. اگر هم با پاسخ بنده قانع نشدید باز هم عنوان کنید که چرا قبول نکردید.

سرکار خانم نیلو

نکات بسیار مهم ودر خور توجهی رو فرمودید ومن با تمام صحبتهای شما غیر از دو جمله موافق هستم .
----"فکر نمیکنم دلیلی داشته باشه که کسی بیاد و بگه این کار بده و اون کار خوبه."
تصمیم گیری امری شخصی هست ولی لظهار نظر رو نمیشه مسکوت گذاشت .
-----" پس نمیشه گفت اگه از جنین اهدایی استفاده کنید مشکلی پیش نمیاد ولی اسپرم و تخمک دارای مشکله."
من هرگز نگفتم که مشکلی پیش نمیاد بلکه گفتم که احتمال بروز مشکل کمتره.

سرکارخانم حوریثا

***********************************************************************************

من تاکنون به این نکته توجه نکرده بودم که حضرت مریم (سلام ا...)فرزندخوانده حضرت زکریا (سلام ا...)بودند ویعنی میدونستم ولی بادقت به موضوع فکر نکرده بودم.

***********************************************************************************
حق با شماست.اعتراف میکنم که تسلیم شدم.با فکر کردن عمیق و بیطرفانه قلبم به حدی رقیق شد که فهمیدم آنچه رو که باید میفهمیدم.

نمیدونم شاید در زمانی که با مشکل بچه دار شدن دست به گریبان بودم ذهن مشوشم به من یاری نداده که عمیقتر به این موضوع فکرکنم. و شرایط روحی همسرم مضاف بر علت شده و چشمان من رو به روی این حقیقت بسته بود والان یک لحظه در ذهنم آمد که من چقدر آسان از کنار این موضوع گذشتم وخودم رو از سرپرستی یتیمی محروم کردم که هم اکنون در حالی که من مشغول قلم فرسایی هستم او با نگاه پرحسرت در فضای خشک وسرد وبی روح پرورشگاه منتظر یک خانواده گرم وپرمحبت هست و یک مادر و یک پدر.

یا الله

و همیم جا از خداوند میخواهم که فرصت جبران به من بده که قلب کوچک یتیمی رو شاد کنم.




در ادامه عرایضم باید بگم که اگر صحبتهای بنده باعث افسرده شدن برخی دوستان میشه صرف نظر از اینکه افسرده شدن امری پسندیده نیست و قطعا به غیر از صحبتهای بنده دلایل پنهان دیگری هم وجود داره........ به نظر من دو علت میتونه داشته باشه :
شاید شما فرزندی از اهدای یک طرفه داشته باشید یا فردی باشید که نابارور هستید و همسرتون علاقمند به استفاده از اهدای یک طرفه بوده و یا هست وشماناخواسته مجبور به تحمل اثرات اون تو زندگیتون هستید.

من اول از مورد دوم شروع میکنم.

میدونم که در شرایط دشواری هستید .....ولی این رو فراموش نکنید که دنیا محل امتحان الهی هست وخداوند در قران فرموده که "لیبلوکم ایکم احسن عملا " مبتلا میکنه ما رو تا ما بفهمیم که چه کسی بهترین عمل رو انجام میده ودر سوره والعصر میفرماید:

"والعصر*ان الانسان لفی خسر*الا الذین امنوا وعملو الصالحات وتواصو بالحق وتواصوبالصبر*"

قطعا اگر شما صبر رو انتخاب کردید بدونید که امر پروردگار رو اطاعت کردید و سربلند ازامتحان بیرون خواهید امد.این جسم خاکی امانتی است از سوی خداوند و اگر بنا به حکمتی که امثال من از درکش عاجز هستیم مشکلی حادث شده ، صرف یک نقص جسمی و بی ارزش هست و روح انسان از هر نقصی مبرا ست.

من درود میفرستم وسر تعظیم واحترام فرود میارم به روح متعالی انسانهایی که صبر رو انتخاب کردند .

واگر رنجی از جانب همسرتون به شمارسیده " بخشش " میتونه که نگینی برانگشتری صبر شما باشه و بیش از پیش خداوند رو خوشنود کنه.

درود بر شما که به نظر من از ایات خداوند بر روی زمین هستید.



ودر مورد اول :چون اکنون سوم شخصی وجودداره که شما مسوول به دنیا اومدن اون هستید بار سنگینی به دوش دارید و در قبال هر دو طرف (هم همسرتون وهم فرزندتون )مسوولیت شما دوبرابر حد عادی مسوولیت یک والد معمولی هست.

من خودم به شخصه نمیتونستم که این مسوولیت رو تحمل کنم واز قبول اون خودداری کردم.

والد شدن حق شما بوده واگر در مواجهه با مساله ناباروری از حق خودتون در برابر همسرتون نگذشتید، ..... قطعا مثل روز روشنه که گناهی انجام نشده ولی بدونید که همسرتون ....." بیش از پیش"..... نیازمند توجه ودرک شماست . وشما باید بسیار سنجیده واز روی دانایی وبا آگاهی کامل با او رفتار کنید تا از بروز هر مشکلی جلوگیری کنید .
سرکار خانم نیلو به نکته جالبی اشاره کردند واون امکان مواجهه با مشکل در هر زمینه ای هست و به نظر بنده هر زن وشوهری باید با طرف مقابلش با دانایی رفتار بکنه ولی در این مورد بخصوص نظر من این هست که چون همسرتون سهم بیولوژیکی در فرزند خانواده ندارند و وزنه به سمت شما سنگینتر هست پس می طلبه که مراقب رفتارتون باشید تا مبادا باعث تحریک احساسات فرد مقابل نشوید. واگر نیت شما خالصانه ، تلاش برای دوام زندگی باشه وسعی کنید که در رفتارتون هم این رو ثابت کنید حتما کمک خداوند هم به یاری شما خواهد امد وشما والدی بی عیب و نقص خواهید شد.

ای کاش میشد که افرادی که با موضوع به این نحو درگیر هستند می آمدند و با هم تجربیاتشون رو مبادله میکردند تا از بروز مشکلات احتمالی تا جایی که مقدور بود جلوگیری میشد.
در همین جا از سرکارخانم شیرین تشکر میکنم که کار خداپسندانه ای رو انجام دادند وتجربه تلخشون رو در اختیار بقیه گذاشتند .

با سپاس فراوان وپوزش مجدد برای غیبت طولانی

در ادامه عرایضم با توجه به اینکه بحث وارد مقوله " اطلاع داشتن یا نداشتن اطرافیان وبستگان از روند درمانی شده" ، باید بگم که من خودم به شخصه طرفدار این نظر هستم که تا جایی که امکان داشته باشه باید مساله مخفی بمونه وکسی در مورد اون اطلاعی نداشته باشه.

چون بارها دیدم که ادمها تغییر میکنند ورفتارشون عوض میشه.پس نباید ریسک کرد و اطرافیان رو در جریان کار قرار داد.غیر از اشفتگی فکری ورفتاری خودمون ودیگران فایده دیگری وجود نداره.

شخصا بسیار علاقمندم که روند بحث رو از این روال خسته کننده دفاعی خارج کنم و بیشتر به مشکلاتی بپردازم که با اونها روبرو شدم تا به اینجا رسیدم......واقعا.... فکر نمیکردم ...که.......از من خواسته شود که.... بحث رو پایان بدهم......وتمام وقتم رو......برای نوشتن .....دفاعیه ازشخص خودم ..... صرف کنم.

تحیلیل نظر و دلایل منطقی فراموش شده.....همون هدف اصلی تاپیک بنده

ظاهرا بعضیها توان روبرو شدن با نظرات مخالف رو ندارند و دلشون نمیخواد که از لاک ذهنی خوشایندی که برای خودشون درست کردند بیرون بیان.

_____________________________________________________________________________________
لذت بردن از زندگی رو فقط برای خودشون میخان به هر قیمیتی که شده. ولی حاضر نیستند که فکرکنند وببینند که اثرات طرز فکر وتصمیماتشون چی ممکنه باشه.....
_____________________________________________________________________________________

ولی من بحث رو ادامه میدهم به خاطر کسانی که از فکر کردن طفره نمیرند و از قضاوت حتی در مورد خودشون هم ، نمیترسند.
بعد از پاسخ به چند دوست محترم انشاا... در پستهای بعدی، بحث رو وارد بعد دیگه ای خواهم کرد.

سرکا ر خانم مینو

خیلی خوشحال هستم که توجهتون به امتحان الهی جلب شده.

بسیار زیبا جریان فکریتون رو در مواجهه با این موضوع نوشتید .

شما باعث شدید که این مشکل به اهرمی تو زندگیتون تبدیل بشه که پیشرفت وتعالی فکریتون با سرعت بیشتری شکل بگیره.

در قران داریم که "لایکلف النفس الا وسعها"

درودبر شما که دارید از تواناییهای خدادادیتون بهره میگیرید و سعی در بهتر کردن زندگیتون دارید.

و از اینکه خیلی صادقانه و از روی تفکر برخورد میکنید ......واقعا مسرور شدم و آرزوی سعادتمندی برای شما سرکار خانم وهمسرتون دارم.

مطمئن باشید که خداوند مهربانی که خالق جهان هستی و من وشماست ، ناظر زندگیتونه و دستمزد اصلی رو از اون خواهید گرفت و پروردگار متعال هست که اجر بی پایانی رو به شما خواهد بخشید .


سرکار خانم رزا

با تشکر فراوان از اظهارنظرتون
فرمودید که:
---" ولی این راه عاقلانه ترین و منصفانه ترین با توجه به شرایط زندگی هست که انتخاب می شه "
در مورد شرایط زندگی...

حرف شما رو قبول دارم شرایط زندگی امر بسیار مهمی در تعیین... جهت.... تصمیم گیریهای.... مهم.... زندگی.... ماست ولی..... اصول .....اخلاقی.... ثابت... زندگی.... که برای همه آدمهای کره زمین ثابت هست نباید قربانی... شرایط.... زندگی.... شود.چون در اینصورت اگر پایبندی به اصول ، قربانی شرایط زندگی بشه :"هرکسی میتونه که هر کاری دلش خواست انجام بده وبگه که شرایط زندگیم منو مجبور به این کار کرد". مثلا اگر پول نداشت ،دزدی بکنه وبگه که شرایط زندگیم طوری بود که باید دزدی میکردم.!!!

وقتی با مشکل بچه روبرو شدم طبق سفارش دکترها باید با تخمک جایگزین مشکلم رو حل میکردم ولی اصول اخلاقی به من حکم میکرد که از اهدای یک طرفه(تخمک جایگزین) استفاده نکنم واز طرف دیگه شرایط زندگیم هم ایجاب کرد که از فرزند خونده هم (که قبلا در جواب سرکار خانم حوریثا عرض کردم که بسیار پسندیده تر از اهدای جنین هم هست) ،نتونم استفاده کنم چون حالت روحی همسرم طوری بود که بایستی برای انس بیشتر با زندگی مشترکمون و بچه، اون رو تو وجود خودش پرورش میداد تا احساس مادرانه رو تجربه کنه وروحیه اش رو به تعادل برسونه . تصمیم ما این بود که اهدای جنین بگیریم.

پس شما هم حتما تایید میفرمایید که اصول اخلاقی در همه حال باید رعایت شود وصرف شرایط زندگی خاص نمیشه گفت که فلان کار رو مجبور بودم که انجام بدم؟

(واقعا تقاضا دارم که به این سوال بنده پاسخ بفرمایید.چون نوشته های قبلی شما تا حد زیادی برای من مبهم هست.)

واما فرمودید که تلاش تا بینهایت ....

یعنی هم اهدای جنین وهم اسپرم وتخمک جایگزین رو رد میکنید و فقط از نظر شما باید تا بینهایت تلاش کرد.درسته؟
این هم نظر جالب و توجه برانگیزی هست که شما از فرد سالم انتظاردارید که مثلا اگر در شرایط فعلی ، علم راه حلی برای ناباروریشون پیدا نکرده ، باید کلا از داشتن بچه منصرف شوند چون تلاش بینهایتشون بی جواب مانده ونباید از اهدا استفاده کنند؟

یه سوال

اگر در زمان درمان مشکل ناباروریتون ، شما هم به اهدا احتیاج پیدا میکردید کلا از داشتن بچه منصرف میشدید؟
فرمودید که "نظراتتون ، زاییده تفکرات واحساسات ومسایل خانوادگیتون بوده و نمیتونید که به عنوان مسائل به ظاهر منطقی مطرح کنید".

........یعنی شما تفکرات خودتون ودر نهایت تصمیمتون رو منطقی نمیدونید؟؟!!..........

در مورد "چالش " و"تحقیق" و "پرسشگری نامحسوس"، من کاملا یکه خوردم که شما چطور به این راحتی قضاوت کردید؟چه دلیلی برای این حرفتون دارید؟

اینجا بود که به منظور سرکار خانم سایه در مورد اظهار نظرات پی بردم .

در این تاپیک تنها کسی که بیش از همه نظراتش زیر سوال رفته وبه اصطلاح شما به چالش کشیده شده بنده هستم نه کس دیگری که قبلا هم عرض کردم شکایتی از این موضوع ندارم وراضی هستم که هرکسی برای اینکه هم خودش رو از نظر ذهنی خالی کنه وهم اینکه بدونه چطور فکر میکنه وتو ذهنش چی میگذره راجع به نظرات من هر چیزی که خواست بنویسه تا بتونه که افکارش رو منظم کنه حتی اگر توهین باشه.

شما هم میتونید که نظرتون رو بنویسید ولی من خواهشی دارم واون اینه که با دلیل من رو متهم کنید.
آیا شما واقعا فکرمیکنید که من یک محقق هستم و این تاپیک رو برای تحقیقات نامحسوس خودم ایجاد کردم؟
نمیدونم که چی باید بگم.....

ولی آیا به نظر شما عاقلانه نبود که راه مناسب وراحتتری رو انتخاب میکردم؟!

ودر انتها ....

سرکار خانم ، شما چرا این حرف رو میزنید که من یکجا نوشتم پسر دارم وجای دیگه گفتم که دختر دارم؟!
شما که فرمودید که پستهای من رو چند بار خوندید!!

یا الله و یارحمان

یا نورالنور یا منورالنور یا نور قبل کل نور یا نور بعد کل نور ...

سرکار خانم مینو

با عرض پوزش وشرمندگی که اینجانب مدتی طولانی نتونستم که به سایت بیام و پاسخ شما رو بنویسم.

قبل از هر چیز باید عرض کنم که این لطف شماست که نوشته های بنده رو میخونید و مورد توجه شما قرار میگیره وگرنه قلم من خیلی ساده هست ولایق تعریف وتمجید نیست.
در هر صورت از بذل توجه شما ممنونم.

تا جایی که بتونم طوری مینویسم که باعث تحریک احساسات و آزرده خاطر شدن کسی نشوم ولی ظاهرا نوشته های من حقایقی رو برای شما بیان کرده که موجب شده تا بخونید واشک ....
در این مورد شخصا خیلی ناراحت شدم واگر موجب تحریک احساسات شما شدم از صمیم قلب پوزش میخواهم و امیدوارم که من رو عفو بفرمایید.من هیچ قصد و نیتی در این مورد نداشتم وصرفا آنچه رو که بهش اعتقاددارم نوشتم.


مشکلاتی که در بدنیا آوردن فرزند گاهی پیش پای بعضی از خانواده ها قرار میگیره خوشبختانه به کمک علوم مختلف روانشناسی و پزشکی قابل حل هست و شما نباید اینقدر به خودتون سخت بگیرید .جوان هستید وبرای ادامه زندگی نیاز به ذخیره انرژیتون دارید .

این خواهش رو از من قبول کنید که حداقل با خوندن نوشته های من ناراحت نشید و....
تا بتونید بهتر به مسایل زندگیتون فکر کنید ."چون حلال اصلی مشکلات شما همون نیروی خدادادی هست که پروردگار متعال در وجود شما قرار داده" واگر به خودتون سخت بگیرید و غمگساری کنید انرژیتون رو کم میکنید.

به قول شاعر

"اگر غم لشگر انگیزد که خون عاشقان ریزد
من وساقی به پا خیزیم وبنیادش براندازیم"

اگر نوشته های من احساس درک متقابل رو برای شما بوجود آورده واحساس کردید که کسی هست که شرایط شما رو میفهمه ، باید بگم که من نیز خوشحالم که به نقطه مشترکی رسیدیم و شما میتونید از این موضوع کمک بگیرید و یه بخشی از ذهنتون رو که درگیر تحمل این گونه مشکلات هست رو خالی کنید و قدرتتون رو برای حلاجی ورفع مسایل زندگیتون افزایش بدید.

من خودم به شخصه اعتقاد دارم که هیچ کس نمیتونه به طور کامل احساسات فرد دیگری رو که باهاش داره زندگی میکنه رو درک کنه ولی میتونه بهش نزدیک بشه.

شما بیش از همه ما به همسرتون نزدیک هستید و بهتر از همه میتونید احساس مردانگی ایشون رو از روی رفتارش وگفته ها و نگفته هاش بفهمید .

من یه پیشنهاد دارم.
اگر نمیتونید احساسات ایشون رو تصور کنید از قوه منطقتون کمک بگیرید و اون رو یک انسان کاملا معمولی تصور کنید.
به نظر شما یک انسان معمولی باهمه عواطف و احساسات متعادل و نرمال چه نقطه نظراتی نسبت به زندگی ونفس کشیدن روی این کره خاکی داره؟
چه انتظاراتی از اطرافیان وخصوصا همسرش داره؟
چه آرزوهایی داره و چه چیزهایی تو زندگی براش مهمه؟
همسر شما هم قطعا همینطوره.
چون ایشون قبل از اینکه یک مرد باشه یک انسانه وحالا مرد بودن برخی از احساسات رو کمرنگ وبرخی رو پررنگ میکنه.
برخی شرایط و خواسته ها رو تقویت وبرخی رو در اولویت دوم قرار میده.و...

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
واز همه مهمتر اینه که قصد شما اینه که زندگیتون رو بسیار زیبا بسازید ، پس در وهله اول از خودتون که درک کامل دارید شروع کنید.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"شما به عنوان یک انسان معتقد که تمام زندگی رو تو این دنیا نمیبینه ، کامل و بی عیب ونقص رفتارکنید و اون کاری رو که شایسته وبرازنده شماست انجام بدید"

چون تنها در اینصورت هست که انگار همسرتون رو به عنوان یک انسان درک کرده اید.
حتی اگر ایشون خیلی چیزها رو به زبان نیاره وتوقع خیلی چیزها رو نداشته باشه.

تو یه کتابی خوندم که از رفتار ائمه نوشته بود که اونها در همه حال رفتارشون ،کامل و درست بود.
شما هم حتما شنیدید که یک مردی که از نظر بینایی توان دیدن نداشت خدمت حضرت زهرا (سلام ا...) میرسه و ظاهرا اطرافیان حضرت ، حجاب کردن بانو رو درک نمیکنن ولازم نمیدونن و بعد از رفتن مرد از حضرت سوال میکنن که این مرد کور بود شما چرا حجاب گرفتید.
وحضرت میفرمایند که ایشون کور بودند ولی من که بینا بودم و....
به نظر من منظور حضرت این بوده که نشون بده که در همه حال رفتار ما باید برازنده خودمون باشه وبی عیب ونقص و کامل.
حتی اگر نتونیم احساسات وعواطف طرف مقابل رو کامل درک کنیم ولی اگر شایسته یه انسان کامل رفتار کنیم ، حتما ثمرات وبرکات اون رو خواهیم دید.

و

من نتونستم که خودم رو متقاعد کنم که ...... خودم رو جای همسر شما بگذارم و حس مردانگیم رو توصیف کنم اون هم برای شما .... ولی به طور کلی میتونم بگم که لازم نیست خودتون رو مرد تصور کنید. فقط فکر کنید که اگر در شرایط فعلی که زن هستید اگر توانایی باروری نداشتید وهمسرتون از تخمک جایگزین استفاده میکرد چه احساسی پیدا میکردید.

همین کافیه اگر با خودتون صادق باشید و هزار تا اما واگر برای خودتون نسازید.

به ندای قلبتون گوش بدید.زندگی فانی دنیا ارزش این رو نداره که مغرور بشید به خاطر سلامتی که اون هم ساخته دست شما نیست و موهبتی از طرف پروردگاره.

در انتها باید بگم که از اینکه اینقدر صادقانه برخورد میکنید وعلاقمندید که احساسات همسرتون رو درک کنید بسیار تحت تاثیر قرار گرفتم. امید وارم که پاسخ بنده مفید بوده باشد.

در ماموریتی اداری خارج از مرکز هستم ودسترسی من به اینترنت محدودتر از قبل شده ولی تما م تلاشم رو کردم که به سرکار خانم مینو پاسخ بدم وادامه بحث اصلی رو به زمان برگشتن خودم به تهران موکول میکنم.