در کتاب نفیس تقویم الابران که نسخهی خطی آن نزد نگارنده میباشد، در مورد آداب تولد کودک اینچنین آمده است: اما مولود باید در خانه معتدل به دنیا بیاید، و چون جدا شود، ناف وی را از بالای چهار انگشت قطع کنند و خرقه به روغن (روغن حیوانی گاو) بیالایند، و بر آن نهند، (این دستورالعمل بسیار مؤثر میباشد و زخم ناف کودک را به سرعت خشک کرده و مانع از عفونت وی میشود و روغن حیوانی گاو، روغنی است که از کرة گاو بدست میآید) و مولود را به آب و نمک بشویند، چنانکه آب به دهان و بینی وی نرسد و اگر سماق هم بدان اضافه کنند بهتر است. (توجه شود که از نمک یُد دار استفاده نشود بلکه از سنگ نمک یا نمک دریا استفاده شود) و بعد از آن به آب خالی بشویند، و عسل در دهان او گذارند، و او را در قنداق بپیچند، چنانکه هر عضوی در جای خود باشد، و در خانه تاریک پرورش دهند (چند مدت اول تولد، هر چه محل کودک تاریک باشد بهتر است) و هر چند روز یکبار به آب خالی بشویند. و اگر چه شیر مادر بهترین شیر برای کودک است، اما اگر تا چهل روز، دیگری به او شیر دهد بهتر میباشد، به شرطی که آن زن دیگر چهل روز از وضع حملش گذشته باشد و مادر باید که غذاهای لطیف و معتدل بخورد، و هر بامداد پستان خود را کمی بدوشد و بعد آن به کودک شیر بدهد. و مادر از حرکت مفرط (حرکات و اعمال خستگی آور) و ریاضت (سختی و فشار جسمی و روحی) اجتناب نماید، و مدتی بعد وضع حمل، مجامعت نکند. و اگر شیر او غلیظ باشد، شربتهای لطیف کننده مثل سکنگبین بنوشد، و حرکات معتدل مفید بود و اگر شیر او رقیق باشد، غذاهای غلیظ مثل هریسه (حلیم) میل کند و اگر شیر وی زیاد باشد چنانکه بیم آن باشد که در پستان فاسد شود، غذا کم بخورد و اگر بیماری بر مادر عارض شود، به طفل شیر ندهد تا بیماری وی زایل شود. و مدت شیردهی دو سال باشد و نزدیک دو سال، به طفل کمکم آب بدهند و به غذا دادن عادت دهند، و شیر برنج (فرنی و هلیله بادام) و نان و عسل بدهند، چون آثار برآمدن دندان در کودک ظاهر شد، روغن بابونه و عسل به لثه او بمالند، و اگر انگشت خود را زیاد به دهان میگیرد و میمکد، دهان او را با عسل و نمک بشویند، (مقداری نمک دریا را با عسل مخلوط کرده، با انگشت به دهان و لثهی کودک بمالند)، و در مواقع بیمار شدن طفل، باید که معالجهی طفل و مادر، هر دو را بکنند. (نکته بسیار مهم است که تا وقتی فرزند شیرخواره است، عمدة درمان وی را باید روی مادر انجام داد تا داروی لطیف شده از طریق شیر مادر، به او منتقل شود، و چه بسا، اکثر امراض نوزاد، از مادر به او منتقل میشود، که در این صورت مادر باید مراقب تغذیه خود باشد).