میخوام این متنو برای همسرم بفرستم یا بنویسم. خوشحال نیشم نظرتونو بدونم

الان میفرستم متنو

دارم مینویسم، که بگم دوست دارم. هنوز دوست دارم. خودت میدونی، که نمیتونم مثل قبلنا اونجوری عاشقانه بپرستمت و دیوانه وار دوست داشته باشم، اما اینم بدون کنارش، که هنوز دوست دارم. و میخوام، میخوام که برگردم و برگردیم به همون احساس، همون دوست داشتن، همون عاشقی. میخوام که دست همو بگیریم و کمک کنیم همو تو این راه. میخوام امید داشته باشم که ما هم میتونیم... چون هر دومون آدمهای بشدت توانمندی هستیم. دلم ازت پره دل تو هم حتما. خودم میدونم. کم حرمت ها رو نشکستم. کم نشکستیم. اما کنارش به توانمندی مون هم ایمان دارم. به اینکه میتونم، و میتونیم دلا رو کم کم صاف کنیم... که جبران کنیم... که ببخشیم... حسین من میدونم خیلی شخصیتتو هویتتو خورد کردم، تو هم میدونی چیکار ها کردی و نکردی که من اینجوری شدم، منی که شخصیت بزرگت سجده گاهم بود... اما اینم میدونم که میتونم وجود بزرگتو خودم با دستای خودم با فکر و احساس و قلب و عمل خودم احیاش کنم. میتونم باور بینظیر بودنتو بهت برگردونم. میتونم دوباره بگیرمت تو قلبم، محکم و امن... تو هم اگه بخوای، میتونی. ایمان دارم که میتونی، که بلدی. فقط نخواستی... این روح سرکش بلندپرواز بی پروای بی سر وسامان من فقط به یک اشاره ی قلب تو قرار میگیره. اینو خودت بهتر از من میدونی. با یه اشاره ت، با دستات، با چشمات. چشم هایی که سال هاست ازم دریغش کردی. حق هم داری... تو این زندگی پر تلاطم پر تنش اونقدر قلبهامون از هم دور شد، اونقدر روبروی هم قرار گرفتیم که یادمون رفت چشم هامونو... یادم رفت چشم هاتو... یادت رفت چشم هامو... چون چشم ها دریچه ی قلب هامون بودن و ما... میترسیدیم به قلب هم نگاه بندازیم.... خجالت میکشیدیم شاید... لیاقت من و تو این زندگی نبود حسین... حسین من خیلی خیلی خیلی چیزا رو شکستم این سال ها... میدونم... من شرمنده ی روی ماه تو ام... اما... میدونم که میذاری جبران کنم... میذاری برگردونم... میذاری تاج پادشاهی تو خودم سرت کنم دوباره... میذاری بهترین دوست هم شیم.... همه کس و کار هم شیم... میذاری از این حجم وحشتناک تنهایی این سال ها درآم.... تو رو داشته باشم.... منو داشته باشی... میدونم همه ی اینها سخته... رؤیاییه... ولی ما روزی جونمونو میدادیم برای هم... چرا دوباره نتونیم؟ میتونیم... من ایمان دارم که میتونیم. حسین من هیچی ازت نمیخوام... جز اینکه کنارم باشی. دنیامو بفهمی. درکم کنی. کنارم باشی. نه روبروم. پشتم بهت گرم باشه. به حست . به وجودت. به حمایتت. به شونه هات... هیچی ازت نمیخوام جز اینکه یکی بشیم... جز اینکه هوامو داشته باشی... تنهام نذاری... کنارت باشم و کنارم باشی و شونه به شونه ی هم پیشرفت کنیم. دربیایم ازین همه فلاکت بیرون. با هم . دست تو دست هم. با هم بیرون بکشیم خودمونو از این برهوت.... دستمو بگیر حسین... دستتو میگیرم... قول میدم... تو فقط بگو با منی... تو فقط بخواه که درست کنیم...