سلام دوستان یه پسر سه سال و هشت ماه دارم و واقعا قصد بچه دوم نداشتیم. الان سه چهار روزه فهمیدم باردارم. خیلی استرس دارم . واسه همه چی خیلی دوست داشتم همین پسرم بزرگتر شد مهد بره و منم یکم به علائقم برسم. حالا که دقیقا این موضوع پیش اومد ، متوجه این بارداری هم شدم. راستش اینکه فقط به خاطر بچه اول بچه دوم بیاریم اصلا دلیل منطقی برام نبود. همیشه میگفتم باید خودمون از ته دل بخوایم که بچه دوم بیاریم. اعتقاد داریم از کجا معلوم رابطه دو تا بچه در اینده با هم چطور میشه. الان هر کاری میکنم نمیتونم دومی رو هضم کنم. تروخدا کمکم کنیدددددددد چطوری خودم رو علاقه مند کنمم. میترسم با گذشت زمان هم نتونم باهاش کنار بیام
قبلا هم تایپیک زده بودم البته بگم گاهی با همسرم در مورد تک فرزندی صحبت میکردیم ولی باز به نتیجه نمیرسیدیم که تک فرزندی بلاخره واسه بچه خوبه یا نه الان به همسرم میگم سعی کن به رادین فکر نکنی و ببینی چطور قراره این دومی رو بپذیریم
به خدا این چند روزه انقدر فکر کردیم و حرف زدیم که دیوانه دارم میشم. بعد از کلی گفتگو باز به نتیجه نرسیدمممممممممم خیلی خیلی خیلی میترسمممممممممممممممم
انگار نمیتونم بپذیرم خودم رو فدای یه بچه دومی کنم اینو بگم که هر ددو از صمیم دل بچه اول رو میخواستیم . من حتی به خاطر بچه ام تا باردار شدم کارم رو گذاشتم کنار. بدون اینکه حس بدی داشته باشم. با علاقه اینکار رو انجام دادم و الان هم اصلا پشیمون نیستم
عزیزم کنار میای دوست من اصرار داشت بچه دومشو سقط کنه...وای که نمی دونی چه کارایی کرد...همش به شوهرش فحش میداد و میگفت بچشو دوست نداره حتی یذره رعایت نمی کرد واس بارداریش...مثلا میرفت رو اپن می پرید پایین...به شیکمش مشت میزد...بار سنگین بلند می کرد و خلاصه خدا خواست و بچش موند صدای قلبشو که شنید یکمی نرم تر شد...تکونای بچشو حس کرد آروم تر شد و روزی که تو بیمارستان بچشو شیر داد واس اولین بار گریه می کرد که من چطور دلم می اومد که بچم نباشه....الانم عاشق دوتا بچه هاشه ولی یجورایی دومی واسش شیرین تره و خداییش هم بچه بهتری هست
تروخدا کسانی که مخصوصا تجربه من رو داشتن بگن که بعدها چی پیش اومده
من تک فرزدن بودم هیچ موقع حاضر نبودم تک فرزندی رو به بچم تحمیل کنم
من یکی از بزرگترین آرزوهای زندگیم اینه که یبار دیگه مامان شم...واسم دعا کن
شادی جون از خدامه منم اینطوری بشمممممم. یعنی بچه دوم رو ببینم بگم وای چطور تو روزای اول از بودنش یه جورای نارحت بودم
هستی جون به نظرت روحیه دختر با پسر تو این مورد فرق نداره ؟ من همیشه فکر میکردم پسرها تک فرزندی رو خیلی راحت باهاش کنار میان. تو اطرافیان هم تک فرزند پسری که بزرگ شدن زیاد داریم. تا جای که من دیدم مشکلی نداشتن
ای خدا موندم چیکار کنممممممممممممممممممممم گریههههههههههههههههههههههههه میترسم مامان خوبی نشممممممم. میترسم همش خسته و افسرده و عصبی باشمممممممممممم طفلیها گناه دارن اینطوری
فک میکنی مطمئن باش سنت رفت بالا خوشحال میشی از خواست خدا
من حتی پیشگیری اورژانسی رو انجام دادم ولی باز باردار شدم همش میگم شاید خواست خدا باشه.
بی نهایت داره برام سخت میاد که از اول بخوام یه نوزاد دیگه رو بزرگ کنم البته ادم مطمئنا بچه رو ببینه حسش بهش عوض میشه ولی میترسم از پس دوتا بچه بر نیاممممممم. میترسم پسرم روحیه اش تضعیف بشه
عزیزم مطمئن باش عاشقش میشی و بهترین مامان دنیا هم میشی فعلا هم کاری هست که شده...چاره ای نداری جز اینکه بپذیریش...اون طفلی چه گناهی کرده...دوستش داشته باش از الان تو مامانشی و باید از همین الان که از وجودت داره جون میگیره عاشقش باشی
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
53 ثانیه پیش
54 ثانیه پیش
55 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
