بخویندقشنگهههههههههههههههههه

ازش متنفربودهمیشه باعث خجالت من بودولمم نمی کردهرجامیرفتم اونم بودازش بدم میادتومدرسمون کارمیکنه آشپزه واسه بچه ها غذامی پزه یه روزبعدمدرسه بابچه هاجمع بودیم اومدپیشم ازم خواست باهم بریم خونه بچه ها وقتی فهمیدن اون مادرمه کلی مسخرم کردن.....ومن.....من عصبانی شدم بهش گفتم که ازش متنفرم دست ازسرم برداره ولی اون.اون فقط لبخندزدسرشوانتخاب پایین فکرکنم خودشم ناارحت شدولی به درک مهم نیست من کم به خاطراونم شرمنده شدم....آخه مادرم من فقط یه چشم داره......درس خودندم تونستم بورسیه تحصیلی بگیرم برم سنگاپورولش کردم خبری ازش نداشتم همونجاازدواج کردم بچه دارشدم تااینکه یه روزاومددرخونم نمی دونم آدرس منوازکجاپیداکرده بود بچه هام ترسیدن من کلی باهاش دعواکردم بهش گفتم چراگورتواززندگی من گم نمی کنی چشماش پراشک شدبرعکس دفعه های قبل که بامهربونی ازم معذرت می خواست چیزی نگفت رفت تااینکه بعدچندماه ازطرف دبیرستانی که توش درس خونده بودم یه دعوت نامه دریافت کردم قراربودبچه های دبیرستان دورهم جمع شن منم رفتم توراه برگشت تاپراوزم چندساعتی وقت داشتم سری به محله سابقمون زدنه فقط ازروی کنجکاوی نه حس دیگه اییییی......همسایه ها گفتن مرده دوماهی میشه.....هیچ حسی نداشتم.....یه نامه بهم دادن ازطرف اون.(سلام پسرعزیزم.....نمیدونم حالاکه این نامه می خونی چندوقت که من ازدنیارفتم.....اون روز که اومدم درخونه ات واقعامتاسم که بچه هاتو ترسوندم قصدم این نبود.....تولدت بودکیک پخته بودم...میدونی پسرم وقتی که خیلی کوچک بودی تویه حادثه یه چشم توآسب دیدومن نمی تونستم به عنوان یه مادرببینم که تنهاپسرم دنیابایه چشم میبینه به خاطرهمین یه چشممو................