کیا آرزوشونه از ایران برن؟!

منم دوست دارم برم,بیشتر واسه آینده نی نی م,یه دختر رنجهاش توی این کشور چندبرابره چون پر از تبعیضه,اگرم خودم نتونستم برم حتمن در آینده میفرستمش پیش برادرم

من شرایط رفتن رودارم اما از فرار وپاک کردن صورت مسئله بدم میاد واینقدر تجربه دارم که بدونم آسمون همه جا یه رنگه اینجا بیشتر حول و حوش حجاب واین چیزا میگن ازادی نداری اونجا خیلی چیزای دیگه واینکه خیلیا رودیدم رفتن از پشیمونی نتونستن برگردن یاوقتی برگشتن شدن شبیه یک گرک بقول یکیشون از 16_17سالگی رفته بود نزدیک 60سالگی برگشته بود دقیقا میگفت از بس گرگ دیدم گرگ شدم...خود ما حز غر زدن چیکار برای مملکت کردیم؟؟؟حالا مسئولانی که مسئول بودن بماند...من برمم برای ادامه تحصیل یا سفر میرم اما موندن همیشگی هرگز،واینکه آدما وقتی جوونن مدام دنبال مهاجرت از محل زندگیشونن ودرزمان پیری دنبال رجعت...دلم این مدل پیری رونمیخواد

واقعا همین طوره

وایییی من از ته دلم.. دارم خفه میشم اینجا

منکه خیلی دوس دارم برم اینجا ارامش ندارم هر دفعه باید نگران یه چی‌باشم

امنیت، اب تموم میشه، نگاهای جنسیتی.... اینحا خیلی ناارومم

مگه ادم از زندگیش چی میخاد؟

امنیت روانی ندارم اگه شرایط داشتم یه روز دیگه هم نمیموندم